«برجام مرده است» به شرق نگاه کنیم؛ مؤتلفه و توهم بقا
«برجام مرده است» را حزب مؤتلفه اسلامی در بیانه پایانی مجمع سراسری‌اش اعلام می‌کند با این توهم که نگاه به شرق می‌تواند بقای نظام را تضمین کند.
حزب مؤتلفه اسلامی اعلام کرد: «دولت باید بپذیرد برجام مرده است و امیدی هم به اروپا برای احیای آن نیست.» در نتیجه «دفاع از برجام» «وهن ملت ایران است.» پس «رئیس‌جمهور و وزارت خارجه باید» «صنعت هسته‌ای کشور را از مهلکه برجام نجات دهد.»
این عبارات شاید برجسته‌ترین قسمت بیانیه پایانی دوازدهمین مجمع عمومی سراسری «حزب مؤتلفه اسلامی» بود البته مهمترین قسمت آن نبود. بخش مهمتر هنگامی خود را نشان می‌دهد که به‌دنبال نقطه اتکای این مواضع بگردیم. در حالی که مؤتلفه در پی خروج از برجام و راه‌اندازی پروژه بمب سازی اتمی خلافت اسلامی! است -اگر بپذیریم که طی برجام متوقف شده بود- با اتکا به کدام قدرت یا قدرت‌های جهانی اعتماد به نفس پیدا می‌کند که چنین سخن بگوید؟
حزب مؤتلفه اسلامی در برابر گزینه برجام اروپایی بر آن گزینه‌ای که سپاه تاکنون پای فشرده است تاکید می‌کند؛ «نگاه به شرق». بیانیه تصریح می‌کند که وزارت خارجه باید «سیاست خارجی کشور را بر اساس نگاه به شرق و تحکیم روابط راهبردی با روسیه، چین و هند در دستور کار روزانه خود قرار دهد.»
شاید آنها تصور می‌کنند که با نگاه به شرق، می‌توانند همچنان اسب تروریسم را نیز بتازانند؛ آنچنان که در قسمت دیگری از بیانیه، تاکید می‌شود که دخالت در کشورهای منطقه باید ادامه پیدا کند و به آمریکا وعده داده می‌شود که «بزودی ضربات مهلک‌تری را از بسط نفوذ انقلاب اسلامی در منطقه دریافت خواهد کرد.» [فارس ۱۶ آذر ۹۷]
مؤتلفه و مؤتلفه‌ای‌ها اما چگونه برای جامعه ایران شناخته می‌شوند؟ آنها همان کسانی هستند که در سال ۵۵ با گفتن «شاهنشها سپاس» از زندان آزاد شدند. همان کسانی که نقشی محوری و اساسی در اداره زندان‌ها و به مسلخ کشیدن انقلابیون در دهه ۶۰ داشتند. همان کسانی که خمینی آنها را «بازاریان عزیز» می‌نامید و بسیاری از انحصارهای اقتصادی از جمله کنترل رابطه پر سود اقتصادی با چین را در دست دارند.
حزب مؤتلفه اسلامی، سپاه و سایر اجزای جناح خامنه‌ای شاید بر این تصور هستند که اگر بتوانند چند سالی دوام بیاورند؛ آنگاه با تعادل نوینی در عرصه‌ی بین‌المللی روبرو خواهند بود که بقای آنها را برای دهه‌های آینده تضمین کند!؛ آنها فکر می‌کنند برای دوام آوردن در همین چند سال، ضروری ست تا بیشتر به جنگ در منطقه دامن بزنند و در دست‌یابی به سلاح اتمی بیشتر شتاب کنند تا هزینه مواجهه جامعه جهانی با خود را افزایش دهند.
آنها شاید به عمد می‌خواهند از یاد ببرند که از بیرون مرزها کسی به سراغشان نخواهد آمد؛ همین کارگران فولاد اهواز و نیشکر هفت‌تپه، همین بچه‌های خاک سفید تهران پارس یا کشاورزان ورزنه آنها را کفایت خواهند کرد.
این عبارات شاید برجسته‌ترین قسمت بیانیه پایانی دوازدهمین مجمع عمومی سراسری «حزب مؤتلفه اسلامی» بود البته مهمترین قسمت آن نبود. بخش مهمتر هنگامی خود را نشان می‌دهد که به‌دنبال نقطه اتکای این مواضع بگردیم. در حالی که مؤتلفه در پی خروج از برجام و راه‌اندازی پروژه بمب سازی اتمی خلافت اسلامی! است -اگر بپذیریم که طی برجام متوقف شده بود- با اتکا به کدام قدرت یا قدرت‌های جهانی اعتماد به نفس پیدا می‌کند که چنین سخن بگوید؟
حزب مؤتلفه اسلامی در برابر گزینه برجام اروپایی بر آن گزینه‌ای که سپاه تاکنون پای فشرده است تاکید می‌کند؛ «نگاه به شرق». بیانیه تصریح می‌کند که وزارت خارجه باید «سیاست خارجی کشور را بر اساس نگاه به شرق و تحکیم روابط راهبردی با روسیه، چین و هند در دستور کار روزانه خود قرار دهد.»
شاید آنها تصور می‌کنند که با نگاه به شرق، می‌توانند همچنان اسب تروریسم را نیز بتازانند؛ آنچنان که در قسمت دیگری از بیانیه، تاکید می‌شود که دخالت در کشورهای منطقه باید ادامه پیدا کند و به آمریکا وعده داده می‌شود که «بزودی ضربات مهلک‌تری را از بسط نفوذ انقلاب اسلامی در منطقه دریافت خواهد کرد.» [فارس ۱۶ آذر ۹۷]
مؤتلفه و مؤتلفه‌ای‌ها اما چگونه برای جامعه ایران شناخته می‌شوند؟ آنها همان کسانی هستند که در سال ۵۵ با گفتن «شاهنشها سپاس» از زندان آزاد شدند. همان کسانی که نقشی محوری و اساسی در اداره زندان‌ها و به مسلخ کشیدن انقلابیون در دهه ۶۰ داشتند. همان کسانی که خمینی آنها را «بازاریان عزیز» می‌نامید و بسیاری از انحصارهای اقتصادی از جمله کنترل رابطه پر سود اقتصادی با چین را در دست دارند.
حزب مؤتلفه اسلامی، سپاه و سایر اجزای جناح خامنه‌ای شاید بر این تصور هستند که اگر بتوانند چند سالی دوام بیاورند؛ آنگاه با تعادل نوینی در عرصه‌ی بین‌المللی روبرو خواهند بود که بقای آنها را برای دهه‌های آینده تضمین کند!؛ آنها فکر می‌کنند برای دوام آوردن در همین چند سال، ضروری ست تا بیشتر به جنگ در منطقه دامن بزنند و در دست‌یابی به سلاح اتمی بیشتر شتاب کنند تا هزینه مواجهه جامعه جهانی با خود را افزایش دهند.
آنها شاید به عمد می‌خواهند از یاد ببرند که از بیرون مرزها کسی به سراغشان نخواهد آمد؛ همین کارگران فولاد اهواز و نیشکر هفت‌تپه، همین بچه‌های خاک سفید تهران پارس یا کشاورزان ورزنه آنها را کفایت خواهند کرد.
مطالب مارا در وبلاک انجمن نجات ایران ودر توئیتربنام @bahareazady دنبال کنید
پیش بسوی قیام سراسری ، ما بر اندازیم# شهرهای ایران اعتصاب # تظاهرات#
سرنگونی # اتحادوهمبستگی مرگ_بر_دیکتاتور #IranRegimeChange
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر