نامه‌ای از سعید ماسوری؛” به بهانه ۱۹ دی ماه، نوزدهمین سال زندانم”
سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران که هم‌اکنون نوزدهمین سال حبس خود را سپري مي كند با نگارش نامه‌ای از زندان رجایی شهر کرج به عنوان شاهدی زنده به توصيف وضعیت حاکم بر زندان‌های ایران پرداخته است.
«به بهانه ۱۹ دیماه، نوزدهمین سال زندانم
بوده و هستم و نزدیکترین این فجایع اعدام نزدیکترین عزیزانم (چه به لحاظ عاطفی و چه از نظر سلول و بند و زندان) یعنی زانیار و لقمان مرادی سرفرازان کرد هموطنم بود…و یا شاهد فشار و محرومیت و ارعاب هر روزه زندانیان و خانواده‌های آنها بوده‌ام…از تهدید و دستگیری و آزار و اذیت تا گروگانگیری از آنها و وادار کردنشان به سکوت در مورد آنچه که بر سر عزیزان زندانیشان می‌آورند.
طلسم ارعابی زندان نه فقط شکنجه و انفرادی و اعدام که عدم تعیین و بلاتکلیف نگه داشتن دائمی زندانیان و پیوسته در معرض کینه‌توزی و انتقام نگه داشتن آنهاست تا جایی که متهم همان‌طور که بی هیچ دلیل و مدرکی دستگیر می‌شود، می‌تواند بی هیچ دلیل و یا به هر بهانه‌ای (از جمله مصلحت نظام) مورد اذیت و آزار، شکنجه و انفرادی و محرومیت از همه چیز قرار گیرد و حتی اعدام! این را ۱۹سال است بی‌وقفه و بی‌استثنا چه در حاکمیت اصولگرا، چه اصلاح‌طلب و اعتدالی تجربه کرده‌ام.
پیش بسوی قیام سراسری ، ما بر اندازیم# کانونهای شورشی در شهرهای ایران #
اعتصاب واعتراض و تظاهرات# سرنگونی رژیم # اتحادوهمبستگی
مرگ_بر_دیکتاتور مطالب ما را در وبلاک انجمن نجات ایران ودر توئیتر @bahareazady دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر