گزارش کوتاه از وضعیت بند زندانیان سیاسی زن در زندان اوین در نظام ولایت فقیه
کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام در حال گردآوری مجموعه گزارشی از زندانهای تحت حاکمیت ولایت فقیه در شهرهای مختلف ایران می باشد. در این گزارش که از منابع مختلف گردآوری شده و اطلاعات آن براساس مشاهدات زندانیان آزاد شده از این زندانها به روز می شود؛ تلاش کرده ایم که بخشی از وضعیت و شرایط زندانها و زندانیان را بازتاب بدهیم.
طبعا این مجموعه بخش بسیار کوچکی از وضعیت زندان و زندانیان می باشد.
طبعا این مجموعه بخش بسیار کوچکی از وضعیت زندان و زندانیان می باشد.
در این بخش از معرفی زندان اوین؛ به وضعیت بند نسوان(زنان) بند زندانیان سیاسی زن در این زندان می پردازیم.
اکثر زندانیان زن محبوس در زندان اوین در تیر ماه ۱۳۹۱ به زندانهای رجایی‌شهر در کرج و قرچک در ورامین منتقل شدند و هم‌اینک تعداد کمی زندانی سیاسی و عقیدتی زن در بند نسوان زندان اوین نگهداری می‌شوند.
از جمله زنان زندانی سیاسی که به زندان قرچک ورامین منتقل شده اند فعالین مدنی و سیاسی آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرائی می باشند که در بهمن ماه سال ۹۶ همراه با ضرب و شتم و با اجبار به زندان قرچک واقع در ورامین منتقل شدند.
زندانیان سیاسی که در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند به تغذیه کافی و مناسب دسترسی ندارند؛ به طور مستمر از دسترسی به مراقبت های پزشکی محروم می‌شوند، برای ملاقات با فرزندان خود، حتی فرزندان خردسال، با محدودیت یا محرومیت روبرو هستند، از تماس تلفنی با خانواده های خود محروم‌اند و به تلفن برای ارتباط با خانواده دسترسی ندارند.
وضعیت یهداشت و درمان و همچنین بهداری زندان اوین اسفبار است و فاقد حداقلهای امکانات پزشکی و اورژانس میباشد. نرساندن به‌موقع داروها به بیماران و در بسیاری موارد گذاشتن قرصها و داروهای اشتباهی در جعبه قرص آنها منجر به عوارض جبران ناپذیری برای زندانی می شود.
زندانیان اغلب در مرحله وخیم بیماری خود و معمولا بین ٩ماه تا ١ سال بعد از تشخیص اولیه بیماری وارد پروسه درمانی می شوند، پروسه‌ای که تداوم آن با کارشکنی و عدم همراهی سیستم قضائی- امنیتی غالبا آغاز نشده متوقف می شود.
در صورت اعتراض زندانیان به نداشتن تلفن و هرگونه اعتراض دیگری، به انتقال به زندان قرچک ورامین توسط مسئولان زندان تهدید می‌شوند. این شیوه‌ای همیشگی برای مقابله با اعتراضها جهت وادار کردن زندانیان به سکوت میباشد.
در بند نسوان همچنین اعزام های پزشکی یا انجام نمی‌گیرد یا به سختی و با تهدید به رسانه‌یی کردن مشکلات فیزیکی، انجام می‌شود.
از دست‌بند در طول مسیر اعزامها استفاده می‌شود و زندانبان‌ها رفتار ناشایست همراه با توهین و تحقیر در رفت و برگشت زندانیان به خارج از زندان دارند.
زندانیان مکررا بازرسی بدنی می‌شوند و در حین جستجو در مواردی توسط زندانبانان زن مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند و بازرسی های بدنی به طرز نا مناسب و زننده‌ای صورت می گیرد.
زندانیان سیاسی زن در بند زنان زندان اوین٫به احکامی از یک تا بیست سال به جرمهایی چون اعتراض به اعدام؛ دفاع از حقوق زنان، انتشار انتقادات خود از سیاست‌های دولتی در شبکه‌های اجتماعی، اعتقاد به آیین بهاییت و دفاع از سایر زندانیان سیاسی با احکام سنگین روبرو بوده اند.
وضعیت مادران زندانی در بند زنان زندان اوین
در بند زنان زندان اوین مادرانی هستند که اجازه دارند فقط هفته‌ای یک بار در روزهای چهارشنبه، آن هم به مدت یک ساعت، در حضور مأموران و تحت کنترل پنج دوربین، با فرزندانشان ملاقات کنند. برخی از این مادران عبارتند از مریم اکبری‌منفرد، ۴۱ساله و محکوم به تحمل ۱۵سال حبس؛ زهرا زهتابچی، ۵۰ ساله و محکوم به تحمل ۱۲سال حبس؛ فاطمه مثنی، ۴۹ ساله و محکوم به تحمل ۱۵سال حبس؛ آزیتا رفیع‌زاده، ۳۵ ساله و محکوم به تحمل ۴سال حبس، و نازنین زاغری، ۳۹ساله و محکوم به ۵سال حبس و نرگس محمدی، ۴۵ساله و محکوم به تحمل ۱۶ سال حبس هستند.
این مادران که برخی از آنها دارای فرزندان خردسال هستند با محدودیتهای زیادی روبرو بوده و در مواردی حق ملاقات ندارند. هر اعتراض جمعی با تهدید و تنبیه قطع ملاقات مادران با فرزندانشان منجر می شود.
گفتنی است که از سال ۸۴ تاکنون هیچ نهاد بین المللی اجازه دیدار از بند زنان زندان اوین را نیافته است.
در بند زنان زندان اوین مادرانی هستند که اجازه دارند فقط هفته‌ای یک بار در روزهای چهارشنبه، آن هم به مدت یک ساعت، در حضور مأموران و تحت کنترل پنج دوربین، با فرزندانشان ملاقات کنند. برخی از این مادران عبارتند از مریم اکبری‌منفرد، ۴۱ساله و محکوم به تحمل ۱۵سال حبس؛ زهرا زهتابچی، ۵۰ ساله و محکوم به تحمل ۱۲سال حبس؛ فاطمه مثنی، ۴۹ ساله و محکوم به تحمل ۱۵سال حبس؛ آزیتا رفیع‌زاده، ۳۵ ساله و محکوم به تحمل ۴سال حبس، و نازنین زاغری، ۳۹ساله و محکوم به ۵سال حبس و نرگس محمدی، ۴۵ساله و محکوم به تحمل ۱۶ سال حبس هستند.
این مادران که برخی از آنها دارای فرزندان خردسال هستند با محدودیتهای زیادی روبرو بوده و در مواردی حق ملاقات ندارند. هر اعتراض جمعی با تهدید و تنبیه قطع ملاقات مادران با فرزندانشان منجر می شود.
گفتنی است که از سال ۸۴ تاکنون هیچ نهاد بین المللی اجازه دیدار از بند زنان زندان اوین را نیافته است.
#تهران #قیام_دیماه#اعتصاب #تظاهرات_سراسری #قیام سراسری #اتحاد #آزادی#ما براندازیم #آ#ايران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر