آفتابکاران ،۴،فوریه،2016 : رویاروئی مقاومت ایران با رژیم ضد بشری و مماشات گران در خیابانهای پاریس

عارف شیرازی

تظاهرات پر شکوه اعضاء و یاران مقاومت در خیابانهای پاریس در ۲۸ ژانویه نماد عزم جزم مردم ایران برای رسیدن به آزادی و رهائی و بیانگر جدیت تنها هماورد سیاسی رژیم برای سرنگونی ‘‘ولایت سفیانی‘‘ و وزن و اعتبار آلترناتیو شورای ملی مقاومت و نیز نشان از پیگیری، استواری و سرسختی مجاهدین در از بیخ و بن برکندن نظام سفاک آخوندی بود. تظاهراتی عظیم و کم سابقه که چشمها را خیره و انعکاس بسیار گسترده ای در رسانه های بین المللی -به جز بلندگویان رسمی مماشات گران- یافت و سفاکیت رژیم جنایتکار آخوندی و حکومت شکنجه و اعدام را به بهترین صورت در منظر جهانیان قرار داد.

مقاومت ایران با شعار ‘‘نه به اعدام - نه به روحانی‘‘ این هدف را پیگیری میکرد که نمیشود حقوق بشر را به مسلخ برده و در پای منافع اقتصادی ذبح نمود و خواستار توقف اعدام در ایران و آزادی زندانیان سیاسی شده بود.

شرکت کنندگان با اجتماع در میدان تاریخی ‘‘دانفرروشرو‘‘ که مرکز مقاومت فرانسویان در جنگ جهانی دوم علیه قوای نازی بود اعتراض خود را به رئیس جمهور اعدام و نماینده فاشیسم دینی حاکم بر ایران به گوش جهانیان رساندند.

حامیان فرانسوی و بین المللی مقاومت هر یک به زبانی این افتضاح سیاسی و ‘‘رسوائی‘‘ دعوت از رئیس جمهوری که در کارنامه ۲ سال و نیمه خود ۲۲۰۰ اعدام را به ثبت رسانده را به چالش کشیدند و آنرا ‘‘شرم آور‘‘ خواندند.

دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت در مصاحبه با سیمای آزادی گفت: دعوت از روحانی یک رسوائی است. اینطور افراد را فریب می دهند که گویا او یک مدره است. ما از چنین فردی دعوت کرده ایم، یک قاتل یک فاشیست، این شرم آور است ما او را فاسد، قاتل و فاشیست می دانیم.

خانم رامایاد وزیر پیشین حقوق بشر فرانسه گفت: این روز دردناکی برای فرانسه است چون با روحانی مذاکره می کنند بدون صحبت درباره حقوق بشر و اعدامهای روزانه در ایران. من اینجا هستم تا همبستگی خود را با مردم ایران اعلام کنم.

ژان فرانسوا لوگاره شهردار منطقه یک پاریس گفت: ‘‘فرانسه پایمال کننده ارزشهای جمهوری است با پذیرش فردی که نماینده ملت ایران نیست و حتی بدتر از اون فردی که مرتکب جنایت شده و میشه… فرانسه امروز یک اشتباه می کند و به همین دلیل ما اینجا هستیم تا فرا بخوانیم به حمایت از مقاومتی که شما تجسم اون هستید مقاومت مردم ایران تحت حمایت مریم رجوی -زنده باد مقاومت مردم ایران- زنده باد آزادی‘‘.

استرون استیونسون -رئیس پیشین هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا- گفت: حسن روحانی میانه رو نیست او اصلاح طلب نیست او یک فاشیست و قاتله ما اروپائیها باید در کنار مردم ایران بایستیم باید در طرف آزادی باشیم نه سرکوب، هرگز نباید با مستبدانی مثل روحانی معامله کنیم.

در این تظاهرات پر شکوه و ۶ ساعته هزاران تن از اعضا و یاران مقاومت در مسیری طولانی و ۴ کیلومتری مصمم و خستگی ناپذیر با اراده ای پولادین خیابانهای پاریس را زیر گامهای استوار و محکم خود به لرزه در آورده و فریاد ‘‘نه به روحانی - نه به رژیم ولایت فقیه‘‘، ‘‘هزار هزار اعدامی - ای مرگ بر روحانی‘‘، ‘‘مرگ بر اصل ولایت فقیه - زنده باد آزادی‘‘ را در همه جا طنین انداز کردند، از کودکان ۷-۶ ساله و نوجوانان ۱۵-۱۴ ساله تا پیر زنان و پیر مردان هشتاد و چند ساله از افرادی با پای مصنوعی و یا دیسک کمر تا عناصری عصا به دست و یا روی ویلچر همگی مصمم به رسیدن به پایان مسیر راهپیمائی خستگی ناپذیر رژیم سفیانی و حامیان مماشاتگر آنرا به چالش می کشیدند.

از صحنه های فراموشی ناپذیر این تظاهرات حمایتهای بی دریغ و پر شور شهروندان فرانسوی در طول مسیر بود از مردمی که پرچمهای مقاومت و پلاکاردهای آن را بر بالای آپارتمانهای خود به نشانه حمایت از تظاهرات به اهتزاز در آورده بودند تا ماشینهای زیادی که به نشانه ابراز همبستگی خود بوق میزدند و تا شهروندانی که کنار خیابان ایستاده و با دست تکان دادن برای جمعیت، همراهی خود را با مردم ایران و تظاهرکنندگان ابراز می داشتند.

نکته بسیار مهمی که باید بر آن تأکید نمود اینکه این تظاهرات در شرایطی برگزار شد که ارتجاع هار آخوندی که همواره برای محدود کردن فعالیتهای مقاومت ایران و خانم رجوی خود را به آب و آتش زده و از هیچگونه وطن فروشی و پیش کش کردن سرمایه های ملت ایران فروگذار نکرده و نمی کند و نیز لاشخوران بین المللی یا همان تجار نفت و خون که برای چپاول دارائی های ملت ایران لَه لَه میزنند هیچ کدام مایل به برگزاری این تظاهرات نبوده و خواستار آن بودند که در محیطی آرام و بی سرو صدا به بند و بستهای خائنانه و وطن فروشانه خود -از جانب آخوندها- ادامه داده و با چشم پوشی بر نقض وحشتناک حقوق بشر درایران تحت حاکمیت آخوند -توسط مماشاتگران- به منافع میلیاردی خود دست یابند.

آخوندهای جنایتکاری که سِرو نمودن شراب در موقع شام و نیز وجود چند مجسمه که سمبل و مظهر فرهنگ ایتالیائی و اروپائی است را در محل حضور رئیس جمهور خود برنتافته و دولت مماشات گر ایتالیا را که منافع اقتصادی خود را بالاتر از هر پرنسیب سیاسی و اخلاقی میداند وادار به استتار و پوشاندن و جابجائی آن نمودند قطعاً رژه شکوه مند سیاسی تنها آلترناتیو خود در خیابانهای پاریس در موقع حضور رئیس جمهور اعدام را بر نمی تابند از اینرو مقاومت سازمان یافته مردم ایران با اشراف به این مسئله و با حمایت یاران فرانسوی و با بسیج حامیان بین المللی خود اجازه دادن به این راهپیمائی با شکوه را بر آنها تحمیل نمود و مماشاتگران که به بهانه ‘‘دیپلوماسی اقتصادی‘‘ پرنسیبهای اخلاقی خود را زیر پا می گذارند وادار به قبول آن نمود. همان دولتمردان مماشاتگری که در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ در بند و بست با آخوندها در صدد سر بریدن مقاومت ایران و هدیه دادان آن به آخوندها برای منافع غارتگرانه خود بودند همانها که در سالهای بعد به رغم خارج شدن مجاهدین از لیست انگلستان و سپس از لیست اتحادیه اروپا حاضر نشدند مجاهدین را از لیست تروریستی خود خارج کنند، آری این مماشاتگران با وجود تلاشهای زیاد آخوندها در جلوگیری از فعالیتهای مجاهدین و به ویژه خانم رجوی -که هدف درجه ۱ حسن روحانی از ابتدای روی کار آمدنش بوده- بناچار به برگزاری این تظاهرات رضایت داده و به آن تن دادند.

این مسئله بروشنی گواه تغییر شرایط و تعادل قوا بنفع مقاومت عادلانه مردم ایران و نشانی از اعتراف جامعه جهانی به وزن و اعتبار آلترناتیو شورای ملی مقاومت می باشد.

شایان ذکر است که یکروز قبل از راهپیمائی ۶۰ نفر از نمایندگان و منتخبین مردم فرانسه و سیاستمداران فرانسوی از پرزیدنت اولاند خواستار طرح مسئله نقض حقوق بشر درایران در مذاکرات شدند امری که به نتیجه مطلوب رسید و نه تنها رئیس جمهور فرانسه بر خلاف رسم پذیرفته شده و جا افتاده بین المللی که برای خوشامدگوئی به یک رئیس جمهور، رئيس جمهور کشور میزبان به استقبال می رود او به استقبال ‘‘رئیس جمهور اعدام‘‘ نرفت و وزیر خارجه را به استقبال او فرستاد، کاری که آه از نهاد دلواپسان نظام بر آورده و آنرا تحقیر خود دانستند. رسانه های رژیم نوشتند در حالیکه آخوند روحانی مرتباً لبخند میزد رئیس جمهور فرانسه هیچ لبخندی نزد و مضافاً اینکه در کنفرانس پایانی یک سیلی محکم بر بناگوش رژیم آخوندی نواخت و به نقض حقوق بشر در ایران اشاره نمود.

این چنین بود که مقاومت ایران سفر روحانی به پاریس را بر سر ارتجاع آوار نموده و جنگ گرگها در داخل رژیم را تشدید نموده و همچنانکه طی این ۳۷ سال همواره در کمین رژیم بوده و همه جا در هر صحنه حاضر و رژیم را به چالش کشیده -همچون خورانده زهر آتش بس در جنگ ضد میهنی و زهر اتمی- سرانجام با الهام از رهنمود استراتژیک ‘‘کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من‘‘ و با شعار ‘‘میتوان و باید‘‘ و با کمک تمامی اعضا و یاران مقاومت و حامیان بین المللی آن، رژیم ضد بشری را به سر منزل محتوم خود یعنی زباله دان تاریخ روانه خواهد نمود.

عارف شیرازی

۲ فوریه ۲۰۱۶