لوموند عربی : عبد المجید محمد
وكیل دادگستری : آنكس كه تاریخ حقوق بشر را با خون خود نوشت
در تاریخ انسان؛ كسانی هستند كه
تاریخ را میسازند و كسانی هم هستند كه تاریخ را مینویسند. تاریخسازان كاری انجام
می دهند كه بنامشان ثبت و در تاریخ ماندگار و جاودانه می شوند. مایلم بعنوان یك
نویسنده و وكیل و حقوقدان ایرانی به یكی از تاریخسازان حقوق بشر در كشورم بپردازم.
تاریخسازی كه در تاریخ ایران و بطور خاص در تاریخ 50 سال اخیر همواره یك فعال
خستگی ناپذیر حقوق بشر بوده و نهایتا در همین مسیر جان خود را فدای «حقوق بشر»
كرده است و برای من الگو قرار دادن این شخصیت تاریخساز قرین افتخار است. در جبهه
مقابل این شخصیت والامقام؛ آنان كه او را هدف گلولههای كینهتوزانه و ضدبشری خود
قرار دادند نامشان تا به ابد به زشتی و بدنامی در تاریخ حقوق بشر و تاریخ ایران
باقی میماند. این تاریخساز حقوق بشر چهره ای شناخته شده در حقوق ایران و اروپا
است. كسی كه پس از اتمام تحصیلات عالیه در سال 1958 در بهترین مركزی علمی و سیاسی؛
یعنی دانشكده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران, برای تكمیل تحصیلات و تحقیقات
حقوقی و سیاسی راهی فرانسه شد و موفق به اخذ درجه دكترا در دو رشته علوم سیاسی و
حقوق عمومی گردید. بدلیل تبحر و تسلطی كه به این دو رشته داشت تا چندین سال سمت
استادی حقوق در دانشكده حقوق پاریس را بنام خود مهر كرد. علاوه بر این؛ استادیار
موسسة عالی مطالعات بین المللی ژنو, استاد و مسئول سمینار دانشکدة ادبیات دانشگاه
ژنو و نیز موسسة دانشگاهی مطالعات توسعة اقتصادی ژنو بود. نام این چهره تاریخساز
حقوق بشر؛ پروفسور کاظم رجوی است. وی پس از پیروزی انقلاب مردم ایران در فوریه
1979 بعنوان سفیر ایران در مقر اروپایی ملل متحد انتخاب گردید. مدتی نیز سفیر و
رئیس هیاٌت دیپلماسی ایران در کشور سنگال و ۷ کشور آفریقای غربی بود. اما 10ماه
بعد, با پی بردن به ماهیت رژیم ایران و مطامعی كه جهت كشورگشایی و صدور باصطلاح
انقلاب به سایر كشورها داشت, بعنوان اعتراض از سمتهای دیپلوماتیک کناره گرفت و از
آن پس, تمام وقت خود را صرف جنبش مقاومت ایران, دادخواهی خون مجاهدان و مبارزان و
افشای جهانی جنایات ضد بشری رژیم آخوندی کرد. بدین ترتیب او تمام سرمایة علمی,
سیاسی و حرفه ای خود را در خدمت مقاومت ایران و دادخواهی خون قربانیان فاشیسم دینی
حاكم بر ایران قرار داد. برای معرفی بیشتر این تاریخساز حقوق بشر به فرازی كوتاه
از پیام بانوی اول فرانسه, فقید دانیل میتران, در پانزدهمین سالگرد گرامیداشت
فقدان پروفسور كاظم, اشاره میكنم. وی گفت:
«اگر ما به‌مبارزة
خود ادامه می‌دهیم محصول این است كه انسانهای دیگری این راه را گشودند. جای تأسف
است كه با قتل بهترین مدافعان حقوق بشر, این سرمایه‌ها از بشریت گرفته می‌شود. اما
مرگ یك انسان به‌پیام و آموزشهای او كه با اعتقاد و شجاعت مطرح كرده است پایان نمی‌دهدآنچه
تاریخچه حیات زرین و پرتلاش پروفسور كاظم رجوی را برجسته نموده صرف فعالیت های
سیاسی و علمی او نیست. دكتر كاظم در تاریخ مبارزات مردم ایران كاری كرده است كه
سینه به سینه نقل خواهد شد. وی در یك كارزار بسیار سنگین و همه جانبه طی سالهای
1972 ببعد توانست رژیم شاه را مجبور كند تا از مجازات اعدام برادر كوچكترش مسعود
رجوی كه در زندان رژیم شاه بود كوتاه بیاید. مسعود رجوی از اعضای كمیته مركز
سازمان مجاهدین خلق ایران در تاریخ 23 اوت 1971 به همراه تعداد دیگری از كادرهای
اصلی این سازمان توسط ساواك رژیم شاه دستگیر و پس از شكنجه ها و بازجویی های طاقت
فرسا, در دادگاههای عادی و تجدیدنظر نظامی به اعدام محكوم شده بود. دكتر
كاظم رجوی در فوریه 1972 از خبر صدور حكم اعدام برادرش مسعود مطلع شد. چند روز پس
از شنیدن این خبر, كورت والدهایم دبیركل وقت ملل متحد به‌سوییس رفته بود, لذا دكتر
كاظم از او می خواهد كه از شاه خواستار لغو حكم اعدام مجاهدین بشود. والدهایم چندی بعد تلفنی به دكتر كاظم اطلاع می
دهد كه در تماس تلفنی با شاه, از او خواسته است كه حكم اعدام مسعود رجوی را لغو
كند. دكتر كاظم رجوی به فعالیت هایش ادامه
داد و در این فعالیتها با ایجاد کمیتة دفاع از زندانیان سیاسی ایران در سوییس و در
چارچوب انجمن خانواده‌های زندانیان سیاسی در ایران, توجه و حمایت شخصیتها و
سازمانهای مدافع حقوق بشر, محافل مطبوعاتی و سیاسی, افکار عمومی, احزاب و شخصیتهای
برجستهٌ خارجی را برانگیخت. بنحوی كه روزنامه معتبر سوییسی لیبرته در همان زمان
نوشت: «سیلی از تلگرامها به‌سوی تهران روانه شده‌اند». علاوه بر انبوه تلگرامها, بر اثر تلاشهای دكتر
كاظم دو وكیل مشهور سوییسی برای دفاع از اعضای مجاهدین در فوریه 1972 به‌ایران
رفتند. سرانجام در 19 آوریل 1972 تلاشهای
دكتر كاظم به بار نشست و رژیم شاه ناگزیر از عقب نشینی شد و حكم اعدام مسعود رجوی
را به‌حبس ابد با اعمال شاقه تغییر داد. اما خطر همچنان در كمین بود.
در ادامه فعالیت ها؛ اوایل دسامبر 1976پروفسور
کاظم در كنگرة بینالملل سوسیالیست شركت كرد و در حضور 11رئیس‌جمهور و 60
نخستوزیر و وزیر خارجه, از جنایات رژیم شاه پرده برداشت و از آنها خواست برای
نجات جان مسعود رجوی اقدام كنند. تلاشهای دکتر کاظم برای نجات جان مسعود
رجوی تا روز 20 ژانویه 1979 که او جزو آخرین دستة زندانیان سیاسی از زندان شاه
آزاد شد, ادامه داشت و تنها آن زمان بود که پروفسور کاظم پس از 7سال دغدغه و
نگرانی, توانست نفسی راحت بکشد. پروفسور كاظم رجوی مادام كه در قید حیات بود
از تلاش برای دفاع از حقوق بشر و افشای نقض سیستماتیك آن توسط رژیم آخوندی در مجمع
عمومی ملل متحد و دیگر ارگانهای بین المللی دمی از پا ننشست. كما اینكه براثر تلاش
های خستگی ناپذیر وی در تاریخ 6 دسامبر 1985, قطعنامه محکومیت نقض حقوق بشر توسط
ایران با اکثریت آرا در مجمع عمومی ملل متحد به‌تصویب رسید. در پی تصویب این
قطعنامه, دکتر کاظم رجوی طی مصاحبه‌یی به روزنامه نیویورک‌تایمز گفت: «ما تاریخ
حقوق بشر را با خون خود می‌نویسیم». بهخاطر
افشاگریهای دكتر كاظم؛ دیپلماتهای فاشیسم مذهبی حاكم بر ایران, نسبت وی کینه‌یی
عمیق داشتند بنحوی كه خمینی در سال 1986 فتوای قتل «پروفسور کاظم رجوی» را صادر
کرد. سرانجام؛ بدنبال همین فتوا و مأموریتی كه به
وزارت بدنام اطلاعات آخوندها برای حذف فیزیكی پروفسور كاظم محول شد آدمکشان اعزامی
ملاهای تهران پیش از ظهر 24 آوریل 1990 در شهرک کوپه ژنو خون دکتر کاظم رجوی
را بر زمین ریختند و اینچنین فعال خستگی ناپذیر حقوق بشر را از ما گرفتند ولی نام
او بعنوان شهید بزرگ حقوق بشر در تاریخ باقی ماند و همانطور كه خودش گفته بود
«تاریخ حقوق بشر را با خون خود نوشت».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر