خاطره بامسعود رجوی در زندان

خاطره بامسعود رجوی در زندان

در زمستان ۵۲ مجدداً (برای بار دوم) دستگیر شده و پس از محکومیت در اواسط سال ۵۳ به بند ۴ و ۵ زندان قصر منتقل شدم در موقع صبحانه و نهار و شام درب بند ۶ برای آمدن زندانیان دارای محکومیت سنگین برای غذا باز میشد در این موقع مجدداً امکان دیدار مسعود اما این بار از نزدیک برایم فراهم شد، برای همگان از جمله من بخوبی روشن بود که مسعود بعنوان نفر ۱ تشکیلات مجاهدین از فرصت یکساعت وقت نهار و شام برای حل و فصل مسائل سیاسی و تشکیلاتی مجاهدین با بالاترین مسئول مجاهدین در بند ۴ و ۵ استفاده میکرد. نحوه برخورد بچه های داخل مناسبات مجاهدین و صحبتهای آنها این مسئله را گواهی می کرد. اما افسوس که این دیدارها چند ماهی بیشتر طول نکشید و بعلت لو رفتن ارتباطات داخل و خارج زندان مجدداً وی را برای بازجوئی و شکنجه به کمیته مشترک بردند و بعد از مدتی طولانی به اوین منتقل شد. چند سالی او را ندیدم تا سرانجام در سال ۵۶ که خودم به اوین منتقل شدم بعد از یک پروسه چند ماهه برای شناخت جریان اپورتونیستی که سازمان مجاهدین را متلاشی و باعث بروز زودرس جریان راست ارتجاعی به سردمداری آخوندهای همسنگر ساواک گردید همانها که در جلو تلویزیون با ''سپاس شاهنشاها'' گفتن تقاضای بخشش و آزادی از زندان نمودند تا بر علیه مجاهدین به زَعم آنها ''التقاطی'' به نیابت از ساواک به مبارزه بپردازند، همانها که بعد از ربودن انقلاب ضد سلطنتی توسط خمینی تمامی اهرمهای قدرت را بدست گرفته و به سرکوب و قتل عام مجاهدین و مبارزین روی آوردند آری بعد از چند ماه این شانس را پیدا کردم که در اطاق ۲ بند ۲ اوین طبقه بالا با مسعود و بیش از ۲۰ نفر از مجاهدین هم اطاق باشم. در اینجا پر کاری و تلاش مستمر و فوق العاده وی چشمگیر بود بویژه اینکه وی شبها بعد از ساعت خاموشی کار اصلی خود را شروع میکرد تا از چشم اغیار (جاسوسها و راستهای مزدور ساواک) بدور مانده و تا بیدار باش ادامه داشت سپس تا ظهر استراحت میکرد. این مسئله در مواقعی بود که سردردهای شدید میگرنی وی کاهش می یافت اما بسیاری از اوقات بعلت همین سردردها روزهای متوالی جز برای خواندن نماز بلند نمیشد همیشه نیز یک بالشت زیر سر و یک بالشت با چند کتاب بسیار قطور روی سر خود میگذاشت تا بر اثر سنگینی آنها قدری از سردرد وی کاسته شود


   در توئیتر با نام @ bahareazady  مطالب مارا  دنبال کنید