نامه زندانی سیاسی سعید ماسوری به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
در شهر مونتگومری امریکا زمانیکه رزا پارکس در اتوبوس نشسته بود و راننده اتوبوس از او خواست که جایش را به مرد سفیدپوست بدهد و او قبول نکرد … تنها بحث یک «جا » یک صندلی و یا خودخواهی مرد سفیدپوست و احتمالا (غرور) رزا نبود، این نمونه و چکیده یک تفکیک ، تبعیض و تحقیر و در واقع تبعیض نژادی مجسم بود از طرف راننده اتوبوس و عدم پذیرش رزا پارک (به عنوان یک فعال حقوق مدنی) اعتراض و مقاومتی بود در برابر تحقیر ساحت انسانی و دفاعی از کرامت همه انسان ها و نه دعوا بر سر یک صندلی و حتی یک قانون …!!! چرا که به تعبیر مارتین لوتر کینگ: این بیماری حکومت است و اگر اعتراض و مقاومت صورت نگیرد آسیب سکوت بسیار بیشتر از آسیب پلیس شهری مونتکومری است …!!!!
آنچه بر سر زندنیان سیاسی در ایران می آورند تنها یک انتقال و جابجایی غیرقانونی و یا سرقت و چپاول داراییهای زندانیان نیست در اینجا انسان ها تحت عنوان زندانی، جایگاه و کرامت انسانی شان سلب شده و سکوت در برابر آن بسیار کشنده تر از ضرب و شتم گارد زندان است.
3 دی, 1396سعیدماسوری
#سعیدماسوری #زندانی_سیاسی #حقوق_بشر #ایران #گوهردشت
در توئیتر با نام @ bahareazady مطالب مارا دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر