“خط سرخ مقاومت“: ..ما گوسنفدان و آنها – سید محمد حسن حسینی (دکترای روش تدریس از دانشگاه میسور هندوستان)

.ما گوسنفدان و آنها – سید محمد حسن حسینی (دکترای روش تدریس از دانشگاه میسور هندوستان)

* * یادم می‌آید که در سال ۱۳۸۸ که تازه از دانشگاه میسور هند دکترایم را گرفته بودم، در بدو ورودم به اولین کلاس‌م دانش‌آموزانم (که اول دبیرستان و در یک دبیرستان پرت در مشهد بودند!) به احترام من برخاستند و همانطور که در تمام کلاس ها رایج است صلوات فرستادند. اما در این میان بویژه چند دانش آموز که بعدا فهمیدم بسیجی بودند برای آزار و اذیت من صدای بع بع گوسفندان را در می آوردند! توضیح این‌که من در رساله دکترا و در سیزدهمین کتابم گفته‌ام که متاسفانه ازنظر من بیشتر مردم با گوسفندان تمایز خاصی ندارند چرا که اگر تفاوت داشتند اجازه نمی دادند یک اقلیت تمامیت خواه برای ده ها سال به استحمار، استعمار، استثمار و غارت آنها و منابع ملی آنها بپردازد. و برای همین هم در دوره دکترا روش تدریس منحصر بفرد خودم را که بر پایه تیوری آموزشی سیاسیم طراحی کردم ارایه دادم که راجع به آن حدود ۱۲۰ کتاب و مقاله نوشته ام. این روش تدریس صرفا برای ترنسفورم (تبدیل) گوسفندان به گرگهایی هست که هرگز استعمار گران خود را نمی بخشند. در واقع این روش تدریس – که مورد استقبال مجامع بین المللی قرار گرفت – روشی نرم برای براندازی حکومتهای دیکتاتوری است. البته به خاطر پرداختن به همین روش تدریس https://youtu.be/cPtOUaIkJlk انجمن اسلامی و نمایندگان وزارت علوم وقت در هند با همکاری وزارت اطلاعات عرصه را بشدت بر من تنگ و تنگ تر کردند و از “هر” روش و امکاناتی برای آزار و اذیت روحی و روانی من و کار شکنی در تمام امور تحصیلی و زندگی من استفاده کردند و بی شرمانه در ضمن کارشکنی هایشان به من که در آنجا تک و تنها و غریب بودم پیشنهاد خودکشی می دادند!؟ ضمن اینکه به خاطر همین روش تدریس مرا در ایران در هیچ دانشگاهی که جذب نکردند بماند بلکه در آموزش و پرورش هم که رسمی هستم به من کلاس نداند! – برای آگاهی از روش های فاشیستی و شیطانی شان – که البته هنوز هم ادامه دارد – و نبز آشنایی بیشتر با روش تدریس من منابع را ببینید.

خلاصه در آن کلاس – که دانش آموزان به جای صلوات بع بع کردند – در یک لحظه با خودم گفتم که بهتر است چیزی را که می خواهم در طول یک سال به دانش آموزانم یادآوری کنم همان جلسه به آنها یادآوری نمایم!! بنابراین به دفتر مدرسه رفتم و شلاق! یکی از معاونین را به امانت گرفتم و به کلاس برگشتم!!

من درس آن روز را – درحالی‌که شلاق در دستم بود!!؟ — اینگونه شروع کردم:

سلام گوس—-فندا!!!

و دانش آموزان گفتند: سلام! و من گفتم: نه …..نه! سلام نه – بگویید بع بع!!! همان‌طور که چند لحظه پیش گفتید!! همان‌طور که شما را عادت داده اند؟ و ادامه دادم از این پس من – من چوپان – من ارباب هر چه گفتم باید کما فی السابق بگویید بع بع! و آنان هم گفتند: بع بع! به آنان گفتم که از این پس باید همه چیز را از همان زاویه ای ببینید که من می بینم! باید همان را باور داشته باشید که من باور دارم! و باید آنچه را انجام دهید که من می پسندم! و دانش آموزان همه با هم گفتند: بع بع! — انگار به بع بع گفتن زیر چتر شلاق و ارعاب بیشتر عادت داشتند!!…. بنابراین درس اول را با دیالوگ زیر شروع کردیم:

— من!؟ / چوپان: س——–لام گوس—فندا…