زندانیان سنندج تحت فشار خودزنی و خودکشی میکنند

زندانیان زندان سنندج به دلیل سومدیریت حاکم بر زندان و همینطور عدم امکان ارتباط مناسب با نهادهای قضایی خارج از زندان که بر پیگیری مطالبات حقوقی آنان تاثیر منفی می گذارد بصورت روزافزون برای طرح مطالبات خود به روش های اعتراضی روی می آورند که به سلامت فرد آسیب می زند. روشهایی همچون اعتصاب، خودکشی، خودزنی و … در کنار این معضل زندانیان سنندج از عدم دسترسی کافی به خدمات بهداشتی و اعمال سلیقه ای آیین نامه های پزشکی خبر می دهند به طوریکه ۲۸ زندانی از فروردین ماه امسال در این زندان به هپاتیت مبتلا شده اند.

زندان سنندج در ماههای اخیر بیش از همیشه شاهد طرح مطالبات زندانیان به روش های آسیب زا بوده است، دلیل اتخاذ این شیوه اعتراض، عدم وجود مکانیزم های نظارتی و پاسخگویی مابین دستگاه قضایی، سازمان زندانها و زندانی برآورد میشود. عمده زندانیانی که به خود آسیب زدند از بلاتکلیفی و بی پاسخ ماندن مطالبات خود گله مند بودند.

از جمله وقایع اخیر در این زندان باید به زندانی به نام حسین کریمی اشاره کرد که به اتهام شرب خمر در زندان به سر میبرد و در ماه جاری در پی بی پاسخ ماندن درخواست مرخصی خود دست به خودزنی زد. هر چند این زندانی تحت عمل جراحی از ناحیه دست راست قرار گرفت با اینحال گزارش می شود امکان حرکت از انگشتهای او به دلیل آسیب به اعصاب سلب شده است.

در گزارش دیگری ، در ماه جاری زندانی به نام سامان احمدی که به اتهام قتل در زندان به سر می برد، جهت دریافت مرخصی دست به اعتصاب غذا زد. پس از این اقدام نامبرده به صلاحدید مسئولین زندان به بیمارستان قدس (مخصوص بیماران روانی) منقل شد. این زندانی بعد از ۲۰ روز از بیمارستان به بند سابق خود بازگردانده شد با این حال گفته میشود با شرایط روحی و روانی بسیار نامناسبی و بدون نظارت پزشکی رها شده است.

زندانی دیگر به نام آرمان خالدیان که به اتهام ارتشاء در زندان به سر میبرد نیز همچون سامان احمدی جهت اخذ مرخصی دست به اعتصاب غذا زد و او نیز به بیمارستان قدس منتقل شد. هر چند گفته میشود برخلاف احمدی او از بیمارستان قدس توانست به مرخصی اعزام شود.

رضا جلالی دیگر زندانی محبوس در زندان سنندج که به اتهام قتل، یازده سال است در زندان به سر میبرد، سال ۱۳۹۳ رضایت اولیاء دم را جلب کرده است اما هنوز پرونده ی وی از شعبه ۲ اجرای احکام سنندج به دادگاه کیفری (جهت بررسی پرونده از جنبه عمومی جرم) ارجاع نشده است و در بلاتکلیفی به سر میبرد. او نیز با نگارش نامه ای به مسئولان زندان از اعتصاب احتمالی خود در روزهای آینده خبر داده است.

خانواده ها و منابع نزدیک به زندانیان زندان سنندج گفتند آنچنان پاسخگویی و رسیدگی به مطالبات حقوقی زندانیان در زندان سنندج ضعیف است که عمده زندانیان آسیب زدن به خود را به هدف کسب جواب بهترین راه حل پیش رو می بینند.

مسئله دیگری که زندانیان بعنوان یکی از مشکلات خود بیان کردند، ممنوعیت پوشیدن شلوار کردی در زندان است، شلواری که معمولا در تمام زندانهای کشور استفاده میشود ولی خواستگاه آن در کردستان است قرار است ممنوع شود.

این ممنوعیت در حالی است که زندان لباس فرم زندانی در اختیار زندانیان قرار نمی دهد و زندانیان باید خود مسئولیت تهیه لباس را بعهده بگیرند.

ممنوعیت پوشش کردی در زندان باعث شده است که زندانیان تهدید کنند در صورت اجرای این دستور و در شرایطی که زندان مسئولیت تامین لباس فرم را عهده دار نمی شود بصورت گروهی اعتصاب خواهند کرد.

اعمال محدودیت های مضاعف از سوی مسئولین زندان سنندج در کنار جمعیت مازاد بر ظرفیت این محل تحمل حبس را برای زندانیان بسیار دشوار کرده است. به دلیل فقدان امکانات، تراکم مازاد بر ظرفیت و اعمال سلیقه ای محدودیت ها از سوی مسئولین زندان مشکلاتی چون قطع عمدی گاز، بوجود آمدن بیماری های کلیوی و پروستات به دلیل آب شرب نامناسب، فقدان امکانات پزشکی مناسب، عدم تفکیک جرائم، توهین و ضرب و شتم زندانیان، کیفیت پایین و کمبود مواد غذایی مورد نیاز در این زندان در سطح گسترده ای به چشم میخورد.

زندان سنندج از لحاظ تغدیه وضعیت بسیار نامناسبی دارد، غذا بسیار بی کیفیت و نامناسب گزارش می شود.

همچنین وضعیت این زندان از لحاظ بهداشتی نیز نامناسب ارزیابی می شود،گفته میشود علاوه بر کمبود نیروی متخصص و عدم به کار گیری آیین نامه های بهداشتی مسولین زندان قرص های متادون را بصورت نامحدود و رایگان به زندانیان ارایه می کنند.

گفته میشود به دلیل توزیع قرص های متادون -که به نوعی جایگزین مواد مخدر محسوب میشود- در بین زندانیان و عدم رعایت و نظارت بر مصرف صحیح و بهداشتی آن به دلیل انتقال دهان به دهان قرص ها بین زندانیان دست کم ۲۸ نفر از فروردین ماه امسال در این زندان با پاسخ مثبت آزمایش هپاتیت بی روبه رو شده اند.

به گفته زندانیان مسئولین زندان به جای افزایش نظارت بر مصرف داروهای درمانی راهکار حل معضل را در آزاد کردن استفاده از این قرص ها دیده اند، با این وصف در حال حاضر در حجم زیادی هر روزه این قرص در بین زندانیان توزیع و مصرف میشود.

برگرفته از آژانس ایران خبر

 مطالب مارا  در وبلاک   های انجمن نجات  ایران وخط سرخ مقاومت 

 همچنین در توئیتر @bahareazadyدنبال کیند متشکریم