اول ماه مه يازدهم ارديبهشت روزجهاني كارگر را ارج مي نهيم. در سرزمين
و شرايطي به سر مي بريم كه نهادينه شدن رانت و رشوه و فساد و دزدي وتورم وغارت، جايي
براي كار و ارزش واقعي كار وكارگر باقي نگذاشته است. در جدال با غول بيكاري بساكارگراني
كه از ترس و مخمصه بيكاري، بدون ملاحظه حقوق ابتدايي خود به پاي قراردادهاي سفيد امضاء
كار موقت تن ميدهند و لشكر بيكاران هم از روي ياس و اجبار اعتياد و جزيي فروشي مواد
مخدر رو ميكنند تا بعدا سر از زندان ويا اعدام در آورند!؟
حداقل حقوق دستمزد رسمي تعيين شده براي كارگران كفاف زندگي ساده يك نفر
راهم نميدهد چه رسد به مخارج يك خانواده.
در همين حال تورم و گراني كه همان دزدي دولتي است، بيداد ميكند. اين دزدي
دولتي پيوسته در طول ماه و سال، از ارزش دستمزد ثابت آنها مي كاهد و توان خريدشان را
همواره همچنان كاهش ميدهد و باين ترتيب كارگران و حقوق بگيران جزء كه هيچ اموال و اجناسي
هم براي گران شدن ندارند بيشترين زيان را از اين دزدي دولتي مي بينند.
فرزندان كارگران از زور فقر از همان مقطع ابتدايي يا اصلا به مدرسه نمي
روند و يا تحصيل را رها ميكنند بطوريكه اخيرا جمعيت افراد بيسواد ۳۰ سال به بالا به يازده ميليون نفر رسيده
است و در صد قابل توجه اي از جمعيت كشور زير خط فقر مطلق صرفا براي بقاء دست و پا مي
زنند در اين وانفسا گذران زندگي بازنشستگان معلمان و كارمندان جزءكه همواره خدمات و
زحمات جامعه بر دوش آنهاست دست كمي از كارگران ندارند
همه اينها باهم كه كار ميكنند گرسنه اند، زيرا كار انسانها، جان انسانها
و سلامت آنها بي ارزش است
بديهي است تا حاكميت غارت سركوب و فساد و مفت بري بر قرار است اوضاع همواره
همان هست كه هست!
لذا بر ايرانيان آزاده است كه در رفتار و كردار روزمره خود، عملا اين
نظام سراپا فساد وغارت را طرد، انكار و تحريم كنند
با اميد به اضمحلال و پايان بساط غارت و فساد و سركوب.
علي معزي
زندان مركزي كرج- ارديبهشت ۱۳۹۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر