خون ناحق پروانه؛ پنهان‌کاری در جنایت ۶۷ و گزارش عفو بین‌الملل
گزارش عفو بین‌الملل درباره قتل‌عام ۶۷ حاوی این حقیقت است که « تا زمانی که مقامات ایران از خود شفافیت نشان ندهند و به شکل علنی سرنوشت و محل دفن قربانیان را افشا نکنند، مفهوم قانونی عملشان این است که آنان هم‌چنان به ارتکاب «جنایت علیه بشریت» ادامه می‌دهند».»
علی جوینی
قتل عام ۶۷ بدستور مکتوب خمینی پلید صورت گرفت. فتوایی جنایتکارانه که در آن علت اعدام را سرموضع بودن یعنی ایستادن بر سر عقیده اعلام کرد. آن هیولا جوانان را کشت و هنوز که هنوز است، آن سرافرازان؛ شهدای بی مزار باقی مانده اند. نظام پلید آخوندی هیچ نشانی از آنان به هیچ کس نمی دهد.
ابراهیم رئیسی، از جلادان قتل عام سال ۶۷، روز ۱۸ آذر به دانشگاه ملی رفت! خامنه ای می‌خواست یکبار دیگر شانس خود را، در بزک کردن چهره این جانور وحشی بیازماید. اما او در مقابل سئوال دانشجویی که جویای حقیقت پروانه های آزادی بود، مجبور شد ماهیت پلید خود را برملا کند. ماهیتی که هیچ سنخیتی با دانشگاه و دانشجو ندارد؛ قاتلی بیرحم!
او اعتراف کرد که قتل عام ۶۷ باعث تأمین امنیت نظام آخوندی شده و آن جنایت هولناک را که بزرگترین جنایت سازمانیافته بعد از جنگ جهانی دوم است منطبق بر موازین شرعی و قانونی دانست. در عین حال، تلاش کرد تا عضویت خود در هیئت مرگ را انکار کند. او گفت: «این هیأت شامل دادستان، قاضی شرع و نماینده اطلاعات بود و من آن مقطع معاون دادستان بودم، مسائلی را در این زمینه مطرح کردم که افتخار من این است در جایگاه مدعی مدافع حقوق مردم بودم اما کسانی که حقوق‌دان هستند باید بداند بین قاضی و دادستان فرقی وجود دارد».
براستی چرا جلادان آن قتل عام وقتی در مقابل مردم ظاهر می شوند، این چنین آماج نفرت و بازخواست قرار می گیرند؟ علت را باید در ادامه این جنایت تا به همین امروز دانست. امروز هم بعد از گذشت ۳۰ سال از آن جنایت ضدبشری که با فرمان مکتوب خمینی پلید صورت گرفت، صحبت کردن از آن جرم است. هنوزم هم خانواده‌های داغدار شهیدان نمی دانند که عزیزانشان در کدام گور بی نام و نشانی دفن شده اند. و از همه جنایتکارانه تر اینکه رژیم تلاش می کند تا با از بین بردن گورهای دسته جمعی آثار این جنایت را از بین ببرد.
عفو بین‌الملل در گزارشی که روز ۱۲ آذر منتشر کرد به این موارد اشاره کرده و از جمله رها بحرینی یکی ازمسئولان آن گفت: «اینکه مقامات و مسئولان حکومتی ایران تا به امروز از به‌رسمیتشناختن این کشتار گسترده امتناع می‌کنند و از اطلاع‌رسانی به بستگان قربانیاندرباره زمان، نحوه و علت اعدام عزیزانشان و شناسایی و استرداد اجساد آنان سر بازمی‌زنند، به این معنا است که جرم «ناپدید کردن قهری» قربانیان هم‌چنان ادامه دارد….تا زمانی که مقامات ایران از خود شفافیت نشان ندهند و به شکل علنی سرنوشت و محلدفن قربانیان را افشا نکنند، مفهوم قانونی عملشان این است که آنان هم‌چنان بهارتکاب «جنایت علیه بشریت» ادامه می‌دهند».
بله براستی که خون ناحق آن جوانان قتل عام شده در کشتار خونین ۶۷، شیخ را امان نخواهد داد تا شب را سحر کند.
در همین زمینه:
مطالب مارا در وبلاک انجمن نجات ایران ودر توئیتربنام @bahareazady دنبال کنید
پیش بسوی قیام سراسری ، ما بر اندازیم# شهرهای ایران اعتصاب # تظاهرات#
سرنگونی # اتحادوهمبستگی مرگ_بر_دیکتاتور #IranRegimeChange
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر