۱۳۹۷ آبان ۷, دوشنبه

نظام ایران نشانی آلترناتیو را می‌دهد؛ مقاله رودی جولیانی در «تاون هال»



مقاله رودی جولیانی در «تاون هال» بر روی این استدلال مرکزی شکل می‌گیرد که وقتی نظام حاکم بر ایران نشانی آلترناتیو خود را می‌دهد چه دلیلی دارد که جامعه جهانی این آلترناتیو را به رسمیت نشناسد.
حق مردم ایران
«نظام حاکم بر ایران، مجاهدین خلق را به‌عنوان آلترناتیو خود به رسمیت می‌شناسد و این کاری‌ست که آمریکا هم باید انجام دهد.»
این عبارت مضمون عنوانی‌ست که رودی جولیانی، وکیل شخصی دونالد ترامپ برای مقاله خود در تاون هال برگزیده است. مقاله‌ای که در ۲۸ اکتبر منتشر شد.
رودی جولیانی در مقاله خود همه‌ی داستان را از داخل ایران آغاز کرده است. او از جانب آمریکا و شاید جامعه جهانی اعلام می‌کند که «ما وظیفه داریم به آنچه مردم ایران در اعتراضات پیوسته سراسری‌شان در ۹ ماه گذشته گفته‌اند گوش کنیم.»
این اعتراضات بی‌شک بیش از هرچیز نشان داده است که مردم ایران خواهان آزادی و دموکراسی هستند. از اینرو رودی جولیانی در ادامه مقاله‌اش افزود: «ایران حق داشتن آزادی و دموکراسی را دارد، و باید توسط کسانی رهبری شود که برایش مبارزه کرده‌اند و اینها همان کسانی هستند که آمریکا می‌تواند بهترین متحدانش را در آنها پیدا کند».
آلترناتیو
شهردار سابق نیویورک به این ترتیب به قلب موضوع ایران یعنی آلترناتیو نزدیک می‌شود و شروع به برشمردن ویژگی‌های آن می‌کند. رودی جولیانی می‌نویسد: «درک این موضوع بسیار مهم است که تغییر اساسی در ایران نیازمند سازماندهی، رهبری، برنامه، سرسختی، صلاحیت و فدا کاری‌ست، و فقط یک گروه است که رژیم ایران احساس می‌کند که دارای همه این ویژگی‌هاست و نام آن سازمان مجاهدین خلق ایران است.»
منطقی که مقاله رودی جولیانی در «تاون هال» بر روی آن بنا شده است برگرفته از خواست مردم ایران در قیامی‌ست که به طور پیوسته از دی‌ماه سال ۹۶ ادامه داشته است. این دستگاه تحلیلی همچنین می‌کوشد تا ضرورت‌های بی‌جایگزین در امر تغییر را نیز نشان دهد و در اینجاست که همه‌ی آن ضرورت‌ها را از چشم و منظر رژیم ایران، تنها در سازمان مجاهدین خلق ایران می‌یابد.
اما گام بعدی مقاله رودی جولیانی در «تاون هال»، اشاره به جایگاه سازمان مجاهدین خلق در داخل کشور است. در اینجا نیز آنچه استدلال رودی جولیانی را استحکام می‌بخشد؛ رفتار و گفتار نظام ایران علیه سازمان مجاهدین است. رودی جولیانی تاکید می‌کند که هرگز تردیدی درباره نفوذ سازمان مجاهدین خلق در داخل ایران نداشته است. او یک پرسش ساده را مطرح می‌کند: چرا رژیم ایران در پی زندانی کردن، شکنجه کردن و کشتن هواداران سازمان مجاهدین در داخل ایران است، همچنان که مسولان ارشد آنرا در پاریس و نیویورک هدف قرار می‌دهد؟ اگر رژیم ایران از جانب سازمان مجاهدین خلق ایران احساس تهدید نمی‌کرد پس چرا دست به این کارها می‌زند؟
در اینجاست که می‌توان بار دیگر به‌عنوان مقاله‌ی رودی جولیانی بازگشت و مفهوم آنرا برای بار دیگر مرور کرد: وقتی رژیم ایران با رفتار و گفتار خود نشانی آلترناتیوش را می‌دهد چه دلیلی دارد که جامعه جهانی آنرا به رسمیت نشناسد؟


مطالب   مارا در وبلاک انجمن نجات ایران  ودر توئیتربنام @bahareazady   دنبال کنید
پیش بسوی قیام  سراسری ، ما بر اندازیم#   شهرهای ایران   اعتصاب # تظاهرات#
سرنگونی #   اتحادوهمبستگی     مرگ_بر_دیکتاتور   

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر