هفتم رمضان روز وفات ابوطالب عموی پیامبر« ص» وپدر مولای متقیان علی «ع» را
گرامی میداریم
هفتم رمضان در برخي تواريخ، روز
وفات ابوطالب، عموی پیامبر، حامی و پشتیبان رسول خدا ذكر شده است. به همين مناسبت
توجه شما را به مختصري از زندگانی ابوطالب جلب ميكنيم ابوطالب پدر حضرت علی (علیه
السلام) و فرزند عبدالمطّلب از طائفه قریش، در سال ۵۳۵ میلادی؛ یعنی ۳۵ سال قبل از
تولد حضرت محمد در مکه، دیده به جهان گشود. پدر ابوطالب ،عبدالمطلب، جدّ پیامبر
اسلام و مادرش ، فاطمه دختر عمرو بن عائذ مخزومی است.او مانند پدرش عبدالمطلب، در
مسیر آیین حنیف ابراهیمی قدم بر میداشت.ابوطالب پس از درگذشت پدرش، بنا بر وصیت وی،
کفالت و سرپرستی حضرت محمد را که هشت ساله بود، بر عهده گرفت و پس از آن وی را در
سفرهای تجارتی با خود می برد. حضرت محمد در 12 سالگي، با ابوطالب سفري به شام كرد.
در نزديكيهاي شام، در محلي به نام بُصري يك راهب مسيحي به نام «بحيري» زندگي
ميكرد. وقتي بحيري صفات ظاهري حضرت محمد را ديد، فهميد كه او همان رسولي است كه در
انجيل اسمش آمده است. از ابوطالب پرسيد، اين پسر چه رابطهاي با تو دارد؟ ابوطالب
گفت پسرم هست. راهب گفت بخدا نه، پدر و مادر او بايد وفات كرده باشند. ابوطالب گفت
راست ميگويي ولي از كجا ميداني؟. بحيري گفت اين همان پيامبر موعود است و سپس به
ابوطالب هشدار داد كه از اين نوجوان بطور کامل حفاظت کند زيرا او دشمنان زيادي
دارد و اهل كتاب معاند او را خواهند شناخت. از آن به بعد، ابوطالب خيلي حواسش به
رسول خدا بود و دائما او را زير نظر داشت كه مبادا آسيبي به او برسد.پس از علنی
شدن دعوت اسلام و آزارهای کفار قریش، از آنجايي كه مطابق قوانين عشيرتي و قبيلهاي
در آن زمان، بزرگ يا رئيس عشيره، مسئوليت حفاظت و امنيت تمامي قبيله و عشيره خود
را برعهده داشت، ابوطالب كه بزرگ عشيره بني هاشم بود و شخصا به حضرت محمد خيلي
علاقه داشت، با شدت و مسئوليت پذيري تمام، از حضرت رسول دفاع ميكرد. او همه افراد
قبيله را جمع كرد و گفت من كاري ندارم كه تك تك شما چه ديني داريد. ما بايد از
محمد دفاع كنيم. همه ميدانستند كه ابوطالب برسر محمد با كسي سازش نخواهد كرد.
ابوطالب با تمام قوا از محمد حمايت ميكرد. ابوطالب هرگز به كسي نگفت كه به رسول
خدا ايمان آورده است زيرا در آن صورت بيطرفي خود در دفاع از حضرت محمد را از دست
ميداد. بارها سران قريش، به ابوطالب مراجعه كرده و به او پيشنهاد كردند كه هرچه
بخواهد، ميدهند به شرطي كه دست از حمايت محمد بردارد. ولي ابوطالب با تمام قوا در
حمايت از حضرت محمد پافشاري ميكرد. در آن زمان حضرت خديجه و ابوطالب، نقش
بلاجانشين در دفاع از رسول خدا داشتند.پس ازجمع شدن قبايل مكه و نوشتن عهدنامه و
ممنوعیت داد و ستد و مراوده و تحریم کامل اولاد عبدالمطلب همهي مسلمانان، در شِعب
ابوطالب (درهاي در کنار مكه)، پناه گرفتند. در آن ایام که مسلمانان در مضیقه و
گرسنگی و در سرما و گرما بدون سرپناه شرایط بسیار بدی داشتند، ابوطالب مسئوليت
اصلي فرزندش علي را حفاظت از رسول خدا مشخص کرده بود. او در حفاظت از حضرت محمد،
بسيار هوشيار و کوشا بود. از آنجايي که ميترسيد حضرت محمد را ترور کنند، اغلب نمي
گذاشت شبها حضرت محمد در يک جاي ثابتي بماند و او را جابجا مي کرد.حدود سه ماه پس
از پایان محاصره در شعب ابیطالب، حضرت خدیجه و ابوطالب درگذشتند (وفات ابوطالب را
برخی از مورخین هفتم ماه رمضان و برخی ماه رجب یا شوال ذکر کرده اند). اثرات فقدان
آنها به حدي بود که مسلمانان، آن سال را سال اندوه (عامل الحزن) نام نهادند.
ابوطالب تا پایان عمر یک دم از دفاع از حضرت محمد دست نکشید. پیکر او را در مکه
معظمه در «حجون»، معروف به «قبرستان ابوطالب» دفن کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر