سرنگونی رژیم آخوندی؛ مسئله ای تکنیکی
سرنگونی رژیم آخوندی، مسئله‌ای تاکتیکی محسوب می‌شود زیرا این رژیم حتی یک روز هم در طول حیاتش احساس ثبات نکرده است.
اسماعیل محدث
رژیم نامتعارف آخوندی هم از روز اول حیاتش، مثل نوزادی مبتلا به مرضی لاعلاج، با زندگی و حیات مشکلات جدی داشته است. مقوله‌ی «ولایت فقیه» که در اواخر دهه‌ی ۴۰ در ذهن خمینی رقاصی می کرد، به خاطر خصلت نظری و لرزانِ خود طرحی موهوم ماند و همچنان که سالها بعد دیده شد، هیچ شانس عملی شدن در چنته اش پیدا نبود. دکترین متروک «ولایت فقیه» با سرکار آمدن رژیم آخوندی ابزاری شد برای انحصار قدرت و چیدن میوه های آن.
رژیم خودخوانده‌ی مذهبی با سوءاستفاده از احساسات پاک و ساده‌ی مردمی و استفاده از خواست و اراده‌ی قدرت های اجنبی، و البته با کرور کرور دروغ و وعده های پوشالی، بر تخت قدرت سوار شد. رژیم خمینی در هفته ها و ماه های اول بعد از سرنگونی دیکتاتوری سلطنتی جامعه را در میان حیرت مردم به قهقرا می برد و از همان ابتدا قیمتِ مقاومت در برابر آز قدرت انحصار طلبانه اش را به عرش رساند. حتی قبل از اینکه رسماً، یعنی بعد از ۳۰ خرداد ۶۰، به بگیر و ببند آشکار روی بیاورد ده ها تن از هواداران مجاهدین خلق را به خاک انداخته و هزار تن از آنان را زخمی کرد.
بعد از ۳۰ خرداد نیز با سرپوش جنگ با عراق، که خود رژیم خمینی و بقیه‌ی سران نظام مسئول مستقیم آغاز آن بودند، با کشتن ده ها هزار انسان مقاوم تا سال ۶۵ به خیال خود به رژیمش ثبات داد. اما رژیم نامتعارف ولایت فقیه، آنهم در سرزمین کهنی مثل ایران، هرگز شانس ادامه‌ی زندگی را نخواهد داشت. به همین خاطر در سال ۶۷ و به خاطر در گِل ماندن ماشین جنگی اش با کشتار بیرحمانه‌ی بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی قبل از هر چیز ماهیت آشتی ناپذیرش با عصر و دورانی که در آن به سر می برد را به نمایش گذاشت. رژیم آدمخوار آخوندی هرگز کاری به جز غارت مردم و خرابی ایران انجام نخواهد داد.
در این چهل سال حکومت نامشروع دیکتاتوری مذهبی در ایران؛ این رژیم حتی یک روز هم احساس ثبات نکرده است و این در رفتار روزمره این جماعت به خوبی مشاهده می شود. به طور مثال به آخرین برخورد شخص اول رژیم نگاه کنیم؛ خامنه ای در حضور جمعی از نیروهایش سخنرانی می‌کرد؛ گفت که سال گذشته یک دولتمرد آمریکایی در جمع مجاهدین خلق وعده داده بود که جشن سال ۲۰۱۹ میلادی را در تهران خواهیم گرفت. او همچنین در ادامه یادآوری کرد که در سال ۶۷ مجاهدین می‌خواستند «سه روزه از کرمانشاه به تهران» برسند. [آنچه خامنه‌ای در فردای لیست‌گذاری تروریستی وزارت اطلاعات گفت]
به موضوع مجاهدین و خلق محبوب ایران که از روز اول ریش آخوندها را گرفته و تا سرنگونی ول نمی کنند، در این نوشته کوتاه نمی پردازیم، بحث ما در مورد موضوع بی ثباتی رژیم آدمخوار آخوندی است که خودشان چه در حرف و چه در عمل به آن اعتراف می کنند. خود ولی فقیه رژیم در جای دیگر گفته بود که ممکن است جنجال را برای سال ۹۷ بکنند، نقشه را برای سال ۹۸ بکشند. البته می شود در این مورد به صحبتهای فائزه هاشمی رفسنجانی که گفته بود فروپاشی محتوایی نظام جمهوری اسلامی رخ داده است و یا به اظهارات نوه‌ی خمینی با همین مضمون هم اشاره کرد.
بنابراین با توجه به تظاهرات و اعتصابات ادامه دار مردم و کارگران و تغییر کیفی سیاست بین المللی، که همین دو روز پیش اتحادیه‌ی اروپا، معاونت امنیت وزارت اطلاعات را تحریم کرده و در لیست سیاه قرار داد، [تحریم بخشی از وزارت اطلاعات توسط اتحادیه اروپا؛ مجاهدین در کانون مسئله ایران] و با توجه به فعالیتهای بالنده‌ی کانون های شورشی، سرنگونی دیکتاتوری آخوندی در ایران به موضوعی تکنیکی تبدیل شده است. رژیم آخوندی هیچ شانسی برای ماندن ندارد، هیچ!
رژیم خودخوانده‌ی مذهبی با سوءاستفاده از احساسات پاک و ساده‌ی مردمی و استفاده از خواست و اراده‌ی قدرت های اجنبی، و البته با کرور کرور دروغ و وعده های پوشالی، بر تخت قدرت سوار شد. رژیم خمینی در هفته ها و ماه های اول بعد از سرنگونی دیکتاتوری سلطنتی جامعه را در میان حیرت مردم به قهقرا می برد و از همان ابتدا قیمتِ مقاومت در برابر آز قدرت انحصار طلبانه اش را به عرش رساند. حتی قبل از اینکه رسماً، یعنی بعد از ۳۰ خرداد ۶۰، به بگیر و ببند آشکار روی بیاورد ده ها تن از هواداران مجاهدین خلق را به خاک انداخته و هزار تن از آنان را زخمی کرد.
بعد از ۳۰ خرداد نیز با سرپوش جنگ با عراق، که خود رژیم خمینی و بقیه‌ی سران نظام مسئول مستقیم آغاز آن بودند، با کشتن ده ها هزار انسان مقاوم تا سال ۶۵ به خیال خود به رژیمش ثبات داد. اما رژیم نامتعارف ولایت فقیه، آنهم در سرزمین کهنی مثل ایران، هرگز شانس ادامه‌ی زندگی را نخواهد داشت. به همین خاطر در سال ۶۷ و به خاطر در گِل ماندن ماشین جنگی اش با کشتار بیرحمانه‌ی بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی قبل از هر چیز ماهیت آشتی ناپذیرش با عصر و دورانی که در آن به سر می برد را به نمایش گذاشت. رژیم آدمخوار آخوندی هرگز کاری به جز غارت مردم و خرابی ایران انجام نخواهد داد.
در این چهل سال حکومت نامشروع دیکتاتوری مذهبی در ایران؛ این رژیم حتی یک روز هم احساس ثبات نکرده است و این در رفتار روزمره این جماعت به خوبی مشاهده می شود. به طور مثال به آخرین برخورد شخص اول رژیم نگاه کنیم؛ خامنه ای در حضور جمعی از نیروهایش سخنرانی می‌کرد؛ گفت که سال گذشته یک دولتمرد آمریکایی در جمع مجاهدین خلق وعده داده بود که جشن سال ۲۰۱۹ میلادی را در تهران خواهیم گرفت. او همچنین در ادامه یادآوری کرد که در سال ۶۷ مجاهدین می‌خواستند «سه روزه از کرمانشاه به تهران» برسند. [آنچه خامنه‌ای در فردای لیست‌گذاری تروریستی وزارت اطلاعات گفت]
به موضوع مجاهدین و خلق محبوب ایران که از روز اول ریش آخوندها را گرفته و تا سرنگونی ول نمی کنند، در این نوشته کوتاه نمی پردازیم، بحث ما در مورد موضوع بی ثباتی رژیم آدمخوار آخوندی است که خودشان چه در حرف و چه در عمل به آن اعتراف می کنند. خود ولی فقیه رژیم در جای دیگر گفته بود که ممکن است جنجال را برای سال ۹۷ بکنند، نقشه را برای سال ۹۸ بکشند. البته می شود در این مورد به صحبتهای فائزه هاشمی رفسنجانی که گفته بود فروپاشی محتوایی نظام جمهوری اسلامی رخ داده است و یا به اظهارات نوه‌ی خمینی با همین مضمون هم اشاره کرد.
بنابراین با توجه به تظاهرات و اعتصابات ادامه دار مردم و کارگران و تغییر کیفی سیاست بین المللی، که همین دو روز پیش اتحادیه‌ی اروپا، معاونت امنیت وزارت اطلاعات را تحریم کرده و در لیست سیاه قرار داد، [تحریم بخشی از وزارت اطلاعات توسط اتحادیه اروپا؛ مجاهدین در کانون مسئله ایران] و با توجه به فعالیتهای بالنده‌ی کانون های شورشی، سرنگونی دیکتاتوری آخوندی در ایران به موضوعی تکنیکی تبدیل شده است. رژیم آخوندی هیچ شانسی برای ماندن ندارد، هیچ!
مطالب مارا در وبلاک انجمن نجات ایران ودر توئیتربنام @bahareazady دنبال کنید
پیش بسوی قیام سراسری ، ما بر اندازیم# شهرهای ایران اعتصاب # تظاهرات#
سرنگونی # اتحادوهمبستگی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر