رامین
حسین پناهی و زانیار مرادی دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام: سکوت خود را بشکنید!
رامین
حسین پناهی و زانیار مرادی دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام در نامه مشترکی از فعالین
سیاسی، مدنی، حقوق بشری و مردم ایران خواستند که سکوت خود را بشکنند تا دیگر حاکمیت
نتواند با استفاده از ناآگاهی سیاسی و تحریف اذهان عمومی به سیاستهای غلط خود
ادامه دهد. متن نامه:
خطاب به فعالین سیاسی، مدنی، حقوق بشری و مردم شریف ایران
اعدام
و حذف فیزیکی انسان از شیوههای کهن مجازات در دنیای سنتی و سدههای باستان است.
دولت‌های مرکزی ایران از همان ابتدای شکل‌گیری انقلاب مشروطه، که در منطقه بی‌سابقه
بود و می‌توانست جامعهای دموکراتیک را به دنبال داشته باشد، با توهمات ملی‌گرایانه
توام با سرکوب، مجازات اعدام را به عنوان ابزاری برای حذف مخالفان سیاسی خود مفروض
و این رویه تا به امروز تداوم داشته و به مجازات اعدام، این رعب‌آورترین ابزار حذف
دگراندیشان، توسل جسته اند.متاسفانه در گذشتهای نه چندان دور برای اکثریت جمعیت ایرانی غیر کُرد،
اعدام یک کُرد اتفاقی خاص نبوده چون همیشه تحت تاثیر رسانههای دولتی و حکومتی،
کُردها را تجزیهطلب و خشونت‌طلب می‌نامیدند در صورتی که از همان ابتدای انقلاب ۵۷، احزاب کُرد و فعالان سیاسی
شناخته شده ماهها بر سر حقوق کُردها با دولت مرکزی مذاکره کردند و سرانجا جنگی ویرانگر
بر کردستان تحمیل شد.جنگ در کردستان عملا به جمهوری اسلامی کمک کرد تا به بهانه مقابله با تجزیهطلبی
و مبارزه با ضدانقلاب و اشرار و از طریق تهییج ملی، تحریک احساسات مذهبی و اعلام
شرایط فوق‌العاده، زمینه سرکوب تمام جریانهای سیاسی رقیب را، در ابتدای دهه ۶۰ فراهم کند. از همین رو،
جوانان کُردستان را به بهانههای واهی از جمله تجزیهطلبی یا فعالیت تروریستی محکوم
به اعدام می‌کنند. از باب نمونه می‌توان به فرزاد کمانگر، معلم وارسته و انسان
باور، اشاره کرد.با توجه به نکاتی که بسیار کلی و به اجمال ذکر شد ما دو تن از زندانیان سیاسی
محکوم به اعدام، نه تنها در جغرافیای به اسم کُردستان بلکه به عنوان زندانیان سیاسی
برای رسیدن به جامعهای دمکراتیک در ایران، از فعالین حقوق بشری و سیاسی ایران
انتظار داریم با کمی تعقل و تحقیق در مورد این اتهامات ناروا و احکام ضدبشری و
فراقضایی و ناعادلانه سکوت خود را شکسته تا دیگر سیستم و حاکمیت آن نتواند از
ناآگاهی سیاسی و تحریف اذهان عمومی و با ایجاد تفرقه در میان مردم، به سیاستهای
تاکنونی خود ادامه دهد.امیدواریم فعالین سیاسی، مدنی و حقوق بشری و عموم خلق شریف ایران، ضمن هم
دردی و حمایت از خواستههای مردم کُرد با ذکاوت و صبر از ما حمایت و از بی‌اعتنایی
نسبت به اعدام و سرکوب‌های موجود و جاری در کُردستان بکاهند.امیدواریم مسئله اعدام‌های سیاسی در کردستان، که
متاسفانه در این سالها به امری عادی مبدل گشته، منجر به اتحادی یکپارچه علیه اعدام‌ها
و سرکوبها گردد. همچنین آرزومندیم در آیندهای نه چندان دور در ایران شاهد تحقق
دولتی مبتنی بر آزادی و برابری با حفظ به رسمیت‌شناختن حقوق تمامی خلقهای ایران
باشیم که دمکراسی، آزادی و صلح پایدار را به ارمغان بیاورد.
زانیار
مرادی – زندان رجایی شهر
رامین
حسین‌پناهی، زندان مرکزی سنندج
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر