مهمترین عنوانهای روزنامههای حکومتی در روز سهشنبه هشتم اسفند ماه
مهمترین عنوانهای روزنامههای حکومتی در روز سهشنبه ۸ اسفند بحرانهای جهانی، منطقهیی و داخلی نظام را بازتاب میدهند:
آرمان: کواکبیان خبر داد؛ تلاش نمایندگان برای تهیه طرحی جهت پاسخگو کردن وزارت دادگستری درباره فعالیت سازمان زندانها/وظایف اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات تفکیک شود
آفتاب یزد: حضور روحانی در مجلس به شرط افشاگری
آفتاب یزد: در ماجرای سقوط هواپیمای یاسوج بهدنبال جعبه سیاه نباشید
ابرار: سخنگوی وزارتخارجه:رایزنی ایران با تعدادی از اعضای شورای امنیت با موضوع یمن
کیهان:سکوت وزارت اقتصاد در برابر درخواست مداخلهجویانه FATF
حمله به روحانی و دولتش در عرصههای مختلف، موضوع مطالب روزنامههای باند خامنهای است. در این حملات عمق شقه در رأس نظام بارز شده است:
کیهان: آملی لاریجانی بااشاره به اظهارات اخیر برخی مسئولان درباره اسلامی شدن علوم تصریح کرد: گر چه معنای اسلامی شدن علوم نیاز بهدقت دارد ولی در هر حال اینکه بگوییم این پروژه در جمهوری اسلامی شکست خورده کاملاً سخن نابهجایی است. این مقوله یک بحث کاملاً فنی و علمی است و با اظهارات پوپولیستی و بدون تحقیق سازگار نیست، لذا کسانی که تخصصی در این زمینه ندارند و نقطه نظرات اندیشمندان داخلی و خارجی را مطالعه نکردهاند نباید حرفی به زبان بیاورند که دستمایه بیگانگان شود.
از کسانی که میگویند پروژه اسلامی کردن علوم در کشور شکست خورده است باید پرسید که شما چقدر در این زمینه تحقیق کردهاید و از مباحث مربوط به این حوزه چقدر اطلاع دارید؟ اینکه گفته میشود اسلامی کردن علوم امر محالی است و علم و ارزش و ایدئولوژی ارتباطی با هم ندارند یک سخن قرن هجدهمی است.
اینکه یک مسئول بگوید پروژه اسلامی کردن علوم در کشور شکست خورده، حرف بیمبنایی است.
وی افزود: اینکه گفته میشود ریاضی، ریاضی است و ما علم دینی نداریم استدلال سخیفی است، تأکید کرد: همه مسئولان از جمله بنده که کارهای اصلی دیگری داریم باید توجه کنیم که وقتی میخواهیم وارد یک مقوله شویم اگر زمان برای مطالعه کافی پیرامون آن مقوله نداریم ضرورتی ندارد حرفهایی بزنیم که مستند واقع شود و مورد انتقاد صاحبنظران قرار گیرد. اینکه گفته میشود پولهای زیادی در این زمینه خرج کردهایم باید پرسید که چه میزان هزینه در این عرصه صرف شده و جمهوری اسلامی برای چنین بحث مهمی چقدر سرمایه گذاشته است؟
رسالت: اگر مسئول عالیرتبهای، زمام امور کشور را به افراد ناشایستی بسپارد که یا ضعف مدیریت دارند یا به سابقه انقلابی خود پشت کردهاند و چرب و شیرین دنیا و ثروتهای چند صد میلیاردی آنان را فریفته و به اشرافیگری، امتیازطلبی، بیتوجهی به طبقه مستضعف و بیمبالاتی به بیت المال روی آوردهاند، طبعاً اینگونه افراد و اقدامات و حرکات ارتجاعی آنان به پیشبرد هدف دشمن کمک خواهد کرد.
روزنامههای باند ولیفقیه به برجام و موضوع مذاکره با اروپا برای حفظ آن در مقالات مختلف پرداختهاند. در این مقالات انزوای جهانی رژیم بارزتر شده است:
وطن امروز: بهرغم تأکید ایران در زمینه غیرقابل تغییر بودن برجام، یک روزنامه آمریکایی در مطلبی مدعی شد کشورهای اروپایی با انجام برخی تغییرات در برجام موافقت کردهاند.
کیهان: کارگروه اقدام مالی موسوم به FATF که یک نهاد بینالمللی که مدعی مبارزه با پولشویی است در بیانیه روز جمعه خود ضمن تعلیق اقدامات تقابلی و تنبیهی علیه ایران، نام کشورمان را همچنان در فهرست تعلیقی (موسوم به بیانیه عمومی) نگاه داشت... تقوی، اقتصاددان حوزه مالی اعتقاد دارد: تعهداتی که در این برنامه اجرایی داده شده است به مراتب، بارها و بارها سنگینتر از تعهدات ایران در برجام است با این وجود سطح تعهد دهنده آن نزد FATF وزیر اقتصاد وقت است»!
در روزنامههای باند روحانی ضمن حمله به دخالتهای باند خامنهای در سیاست خارجی، با یادآوری تنگناهای جهانی و منطقهیی نظام، نسبت به ضرورت تمکین با جامعه جهانی تأکید شده است
شرق: آنچه در جهان بهعنوان سیاست خارجی ایران نامیده یا تلقی میشود آنی نیست که از مجرای حرفهیی، یعنی وزارت امور خارجه ایران، اعلام و ابلاغ میشود. اصولاًً گویی در کشور ما سیاست خارجی جذابیتی برای خودنمایی دارد که افراد غیرمسئول را در هر لباس و موقعیتی به موضعگیری و اظهارنظر در موضوع بهشدت تخصصی روابط خارجی وسوسه میکند، بیآن که به آثار و عواقب آن بیندیشد... اکنون زمانی است که با عقلانیت به توانمندیهای خود و واقعیات جهان بیندیشیم و با احترام به عقلانیت و اعتدالی که مردم به آن رأی دادند، به جای ستیز راه مسالمت در پیش گیریم
برخی روزنامههای باند حسن روحانی تمکین از اروپا را بهرغم نتایج روشن آن بهصورت غیرمستقیم و بهمثابه تنها شانس نظام مطرح کردهاند:
اعتماد: روزنامه نیویورک تایمز روز گذشته از رایزنی وزارتخارجه آمریکا و کشورهای اروپایی برای اجرای شرطهای دونالد ترامپ در مورد برجام خبر داد. بر اساس گزارش این روزنامه، اروپاییها به دولت آمریکا پیشنهاد دادهاند به جای به هم زدن برجام دنبال ایجاد یک توافق متمم یا موازی با آن باشد.
در پرتو ادامه فشار آمریکا، اروپاییها بهدنبال این هستند که راهی را در پیش بگیرند که در این مسیر وانمود کنند در حال تأمین نظر آمریکا هستند. در واقع اروپاییها معتقدند که میتوانند به نوعی واشینگتن را سرگرم یک نمایش مذاکره با ایران بکنند که قرار است مدتها طول بکشد.
اما مذاکره یکطرفه امری امکانپذیر نیست، مذاکره دوسو دارد و اگر قرار باشد حتی مذاکرات ظاهری هم شکل بگیرد، باید طرف ایرانی برای چنین مذاکراتی راضی باشد. دیدگاه ایران به این موضوع با اروپاییها متفاوت است، برای اروپاییها نگرانی از آینده برجام مطرح است، اما ایران که یک بار مذاکرات برجام را انجام داده است، اکنون به این فکر میکند که آیا مذاکرات جدید منفعتی برای ایران خواهد داشت یا نه. در واقع با پذیرش این رویه ایران خود را به جای مشارکت در یک توافق، در یک شرایط مبهم قرار میدهد که عنان آن در اختیار رئیسجمهور آمریکاست و بعد از هر انتخابات در آمریکا ممکن است مورد بازبینی قرار بگیرد. چنین رویهای نه برای ایران پسندیده است و نه برای جامعه جهانی. حال اگر فرض را بر این بگذاریم که اروپاییها تضمینی برای تعهد آمریکا به برجام بگیرند و از ایران بخواهند که وارد مذاکرات برای توافقی دیگر بشود، اولین سوالی که دیپلوماتهای ایرانی از خود خواهند پرسید این است که «چه منافعی برای ایران در پذیرفتن تعهدات جدید وجود دارد؟» شرایط کنونی به این شکل است که هیچ امتیاز یا منفعتی برای ورود به مذاکرات جدید برای ایران در نظر گرفتهنشده است. در واقع آنچه بهعنوان امتیاز به ایران پیشنهاد میشود، همان امتیازهایی است که بر اساس توافق قبلی بهعنوان حق ایران پذیرفته شده است. در نتیجه وقتی این پیشنهاد را سبک و سنگین بکنیم، میبینیم که در بدترین حالت قرار است شرایط پیش از برجام دوباره احیا شود... ایران هیچ انگیزهای برای شرکت در مذاکره تازه با کشورهای اروپایی یا آمریکا ندارد و هیچ ضمانتی هم وجود ندارد که حتی در صورت توافق جدید، منفعتی نصیب ایران شود. از سوی دیگر آمریکا اگر به شرایط قبل از برجام بازگردد، حداکثر ممکن است در کوتاهمدت تحریمهای دوجانبهاش را احیا کند، به هیچوجه نمیتوان پیشبینی کرد کل کشورهای اروپایی همزمان با آمریکا حاضر باشند توافق را نقض کنند و تحریمهای گذشته علیه ایران را احیا کنند. چنین اجماعی در اروپا دست کم چندین سال کار نیاز دارد و بسیار بهعملکرد ایران در صورت خروج احتمالی آمریکا از برجام بستگی دارد... اگر دیپلوماتهای ایران بخواهند شرایط را سبک سنگین کنند، از یک سو ایران هیچ منفعتی برای آغاز مذاکرات تازه ندارد و از سوی دیگر اگر آمریکا از برجام خارج شود، احیای شرایط پیش از برجام برای آمریکا غیرممکن است، در حالی که برای ایران کاملاً ممکن و شدنی خواهد بود. به گمان من، دیپلوماتهای اروپایی نیز از این محاسبات بیخبر نیستند و میدانند که ایران منفعتی از پذیرش الزامات جدید نمیبرد. در نتیجه هدف اروپاییها این است که راهی پیدا کنند تا به نوعی ظاهرسازی اقدام کنند، یعنی شروع سلسله گفت و گوهایی با ایران، فقط برای نمایش گفتگو تا ترامپ برای مدتی راضی باشد. اروپاییها باید راه خودشان را در این میان انتخاب کنند، اگر قرار است برای حفظ برجام تلاش کنند، باید به نوعی بتوانند برای ایران در فریب دادن یا سرگرم کردن آمریکا انگیزه ایجاد کنند.
شرق: تنوع و تعدد رایزنیهای میان ایران و اروپا در چندهفته اخیر نشان از تلاش تروییکای اروپایی برای متقاعد کردن تهران به بخشهایی از درخواست ترامپ دارد و این در حالی است که موضع جمهوری اسلامی ایران در هیچکدام از مسائل نحوه اجرای برجام، تفکیک گفت و گوها و رایزنیهای منطقهیی از توافق هستهیی و غیرقابل مذاکره بودن توان دفاعی ایران که آزمایشهای موشکی را هم شامل میشود، تغییر نکرده است.
در چنین فضایی رسانه آمریکایی نیویورکتایمز در گزارشی به قلم چند خبرنگار ارشد این رسانه که یکی از آنها (دیوید سنگر) در جریان مذاکرات هستهیی از پشت پردههای بسیاری خبر میداد ادعا کرده که اروپاییها به نقشه راه جدیدی برای اجابت درخواست ترامپ از یک سو و حفظ برجام از سوی دیگر رسیدهاند؛ نقشهای که کلیت آن یک چیز است: موافقت اروپاییها با ٣اصلاح و تغییر در برجام.
اروپاییها به نگارش توافق جانبی فکر میکنند که در سایه آن هم برخی از محدودیتهای هستهیی ایران طولانیتر و هم برنامه موشکی این کشور محدودتر شود.
مذاکرات فرا آتلانتیک (بین اروپا و آمریکا) که تحت رهبری برایان هوک، عضو نه چندان ارشد وزارتخارجه آمریکا در حال انجام است، مملو از خطرات است که یکی از آنها این است که این احتمال وجود دارد که رئیسجمهور آمریکا با هر پیشنهادی از سوی اروپاییها مخالفت کند.
اروپاییها موافق سه تعمیر و اصلاح اساسی هستند:
1) تعهد برای مذاکره مجدد در قبال محدودیتهای آزمایش موشکی توسط ایران،
2) دادن اطمینان مبنی بر اینکه بازرسان دسترسی نامحدود و بیقید و شرط به پایگاههای نظامی ایران داشته باشند
3) تمدید و گسترش دادن تاریخهای انقضای توافق برای ممانعت از سرگیری تولید سوخت هستهیی بسیار فراتر از محدودیتهای کنونی (برجام) که برخی از آنها در سال ٢٠٣٠منقضی میشوند.
در حالی که در بخشهایی از این گزارش تأکید شده که رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا به دیپلوماتهای اروپایی هشدار داده که اگر کشورهایشان گامی در راستای تأمین نظر ترامپ برندارند، وی تحریمهای هستهیی را بازخواهد گرداند،
دیپلوماتهای اروپایی میگویند زمینه برای توافق درباره موشکها و بازرسیهای فنی با ایران وجود دارد اما مطمئن نیستند که بتوان با تهران درباره تمدید برخی تاریخهای انقضا هم به توافق رسید.
گفته میشود که دیپلوماتهای اروپایی برای اعمال محدودیتهایی جدید بر توسعه توان موشکی ایران که مسالهای جدامانده از برجام است، مشتاق هستند.
هر چند نیویورکتایمز در گزارش خود ادعا کرده که اروپا مسأله افزایش بازرسیهای ایران بهگونهیی که مکانهای نظامی را هم شامل شود جزو امور ممکن میداند اما حقیقت این است که ایران بارها به صراحت اعلام کرده که درهای تأسیسات نظامی این کشور بر روی بازرسان آژانس باز نخواهد شد.
برخی از تحلیلگران اعتقاد دارند که اعضای غیرآمریکایی حاضر در برجام نیز در نهایت با همین ترس تن به اعمال برخی محدودیتهای جدید علیه ایران میدهند تا به ظن خود، حداقل حیات کلیت توافق هستهیی را از خطر دور کنند.
روزنامههای باند روحانی همچنان مواضع احمدینژاد را بهانه حمله به باند خامنهای و تسویهحساب «مهندسی انتخابات» توسط خامنهای کردهاند:
آرمان: چرا زمان احمدینژاد ساکت بودید؟
جمهوری اسلامی: سرمقاله: قانون، قربانی مسامحه!
سخنگوی قوه قضاییه در نشست خبری اخیر خود ضمن اشاره به تخلفات پرتعداد رئیس دولتهای نهم و دهم گفت: در این مورد به غیر از آن که اتهامات دیگری افزوده شده، هیچ اقدام عملی دیگری بهمعنای احضار، تفهیم اتهام و بازداشت صورت نگرفته است.
جای تعجب است که چرا از میان خبرنگاران حاضر در نشست خبری از سخنگوی قوه قضاییه کسی نپرسید: چرا؟ تا علت این سکوت معنی دار، طولانی و شبهه انگیز دستگاه قضا در این قبیل موارد بازگو شود
در روزهای اخیر در این زمینه توسط کسی که تا دیروز بهخاطر کشف شخصیت منحصربهفرد این شخص به خود افتخار میکرد و با شهامت بینظیری از لابی گریهای پشت پرده برای به قدرت رساندن «معجزه هزاره سوم» سخن میگفت و لابد «توقع تشویق و جایزه هم داشت، رمزگشایی شده بود. وی اخیراً بهنقل از مقامات قضایی گفت: «برای برخورد با احمدینژاد آمادگی وجود دارد و به اندازه کافی هم جرم مرتکب شده است».
آن که چرا این قبیل افراد که تا دیروز به کشف و نقش آفرینی در راه به قدرت رساندن این شخص و اعوان و انصارش نقش داشتهاند و امروز در لباس معترض بهعملکرد وی پیشدستی میکنند، هنوز هم حاضر به عذرخواهی و ارائه توضیح درباره تناقض در مواضع دیروز و امروز خود نیستند؟
چرا سعی دارند خود را که شریک جرم قطعی آن طیف انحرافی محسوب میشوند، بیگناه جلوه دهند و بر نقش خود سرپوش بگذارند؟
اگر این شخص همانند دوران اخیر بهحال خود رها میشد و شاهد حمایتهای آشکار و نهان مراکز قدرت، صدا و سیما و لابی گریهای فرصتطلب نبود، هرگز نمیتوانست به رفتار پرهزینه و اقدامات و تصمیمات غیرقانونی خود ادامه دهد
حتی در حال حاضر هم به نظر میرسد ارادهای برای مقابله با وی و اعمال قانون دربارهاش وجود ندارد و یا اجازه ورود به این پرونده داده نشده است. خوبست یکبار دیگر اظهارات پررمز و راز آن لابی گر به حاشیه خزیده را مرور کنیم تا دریابیم برای برخورد با چنین فردی باید وی «به اندازه کافی» مرتکب جرایم و اقدامات غیرقانونی شده باشد. بیان چنین واژههائی، آنهم از قول مقامات قضایی بسیار عجیب است. این جمله بدان معنی است که گویا دستگاه قضا برای برخورد با این شخص و اعوان و انصارش ملاحظاتی داشته و منتظر مانده که این جماعت انحرافی به اندازه کافی مرتکب جرایم شوند... مجلسیان سابق و لاحق بهخاطر دارند که انواع تصمیمات و اقدامات غیرقانونی همین طیف زیرمجموعه «معجزه هزاره سوم»! در یک اقدام پرتکرار ولی کاملاً بینتیجه توسط مجلس به نظام قضایی انعکاس یافت ولی برای نمونه حتی در یک مورد هم بازخوردی از عملکرد و تصمیم نظام قضایی به اطلاع مردم نرسید
رئیس دولتهای نهم و دهم قبل از اشغال پست ریاستجمهوری هم نزد نظام قضایی پرونده داشت چرا ماجراهای دوران استانداری اردبیل و شهرداری تهران در باب مسائل مالی پیگیری نشد؟
اعتماد: - جناح اصولگرا در برابر پدیده اخیر به سه گروه تقسیم شدهاند.
الف- بخشی از آنها بهگونهیی رفتار میکنند که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده. بنابراین روزه سکوت گرفتهاند.
ب- بخش دیگر که در گذشته بهشدت حامی او بودهاند زبان به بدگویی گشودهاند و حتی از مخالفان پیشینش نیز تندتر شدهاند.
ج- گروه کمشماری که به گمانم نه از روی اعتقاد، که بهخاطر رفاقت گذشته، ادای فردین را درمیآورند و از او دفاع میکنند.
واقعیت آن است که احمدینژاد از سال ۸۲قاپ اصولگرایان را ربود و کلاه گشادی بر سر آنها گذاشت.
ایران:یک گروه از اصولگرایان به کلی موضوع را بایکوت کرده و هیچ حرفی نمیزنند؛ انگار احمدینژاد وجود خارجی نداشته
گروه دومی هم هستند که زمان احمدینژاد مدافعان تند او بودند، الآن هم مخالفان تند هستند و در واقع فرار رو به جلو میکنند. گروه سوم افرادی هستند که سکوت ناشی از خجالت بر آنها حاکم است.
روزنامههای باند ولیفقیه ارتجاع نیز تلویحا به احمدینژاد چنگ و دندان نشان داده و تلاش کردهاند راه برگشت را باز بگذارند:
جوان: راهبرد مشغولسازی از درون... بازی احمدینژاد در میدان مطلوب دشمنان و تلاش او برای مسأله آفرینی برای نظام اسلامی، در شرایطی مورد استقبال بیگانگان قرار گرفته است که آنها در عین بازتاب این تحرکات علیه نظام اسلامی، همچنان تحقیر او و معدود همراهان باقی ماندهاش را دنبال میکنند و بهدلیل اینکه بازی احمدینژاد هیچ بازتابی در داخل نداشته و او فاقد ظرفیت در درون کشور است، بیگانگان تلاش دارند بازی احمدینژاد را به عرصهای برای مخدوش ساختن چهره نظام در جهان تبدیل کنند.
مطالب مارا درتو ئیتر بنام @ bahareazady ووبلاک انجمن نجات ایران دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر