..سهیل عربی و وظایف «شهروند خبرنگار»

..سهیل عربی و وظایف «شهروند خبرنگار»

سهیل عربی در واکنش به دریافت جایزه بخش «شهروند خبرنگار» از طرف گزارشگران بدون مرز به تصریح وظایف یک شهروند خبرنگار می‌پردازد.

گزارشگران بدون مرز

در ۱۶ آبان ۹۶، گزارشگران بدون مرز، جایزه بخش «شهروند خبرنگار» را به سهیل عربی، عکاس، وب‌نگار و زندانی سیاسی محبوس در ایران اهدا کرد. [گزارشگران بدون مرز؛ جایزه بخش «شهروند خبرنگار» برای سهیل عربی]

نقض حقوق بشر

سهیل عربی در واکنش به این جایزه بر نقش خود به‌عنوان شهروند خبرنگار تاکید کرد؛ او فرصت شنیده شدن را به انعکاس بخشی از نقض حقوق بشر در زندان‌های خلافت اسلامی! اختصاص داد.

غلامرضا خسروی

سهیل عربی به «ده ها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر در سراسر ایران» اشاره کرد که «از حمایت های کافی برخوردار نیستند.»
پیشتر او نامه‌ای نوشته بود در ستایش غلامرضا خسروی، زندانی سیاسی هوادار مجاهدین خلق ایران که در خرداد ۹۳ اعدام شد. سهیل عربی که شیفته‌ی صداقت و استواری او شده بود، از غلامرضا خسروی با عنوان یک فرابشر یاد کرده بود، کسانی‌که «نه ظالمند و نه مظلوم؛ بلکه با ظلم و فساد می‌ستیزند. حتی اگر به قیمت از دست دادن دارایی؛ آزادی و جانشان تمام شود.» [نامه‌ی سهیل عربی؛ در ستایش غلامرضا خسروی]

زندانیان غیرسیاسی!

سهیل عربی تصریح می‌کند که این تنها زندانیان سیاسی نیستند که در درون زندان‌های خلافت اسلامی! محکوم به مرگی «قطره چکانی» هستند بلکه بر «افرادی که به جرم عدم پرداخت بدهی، دیه یا مهریه در زندان هستند نیز ظلم می شود.»

وضعیت غیربهداشتی

از جمله زمینه‌های ایجاد مرگ «قطره چکانی»، فراهم کردن محیط غیر بهداشتی برای زندانیان است. سهیل عربی در این رابطه می‌نویسد: «وضعیت بهداشتی و تغذیه بسیار نامناسب و حتی مغایر با آیین‌نامه سازمان زندان ها می‌باشد.»

تحقیر

شرایطی که البته باید تحقیر روحی زندانی را نیز به آن اضافه کرد. یکی از روش‌های تحقیر زندانی، استفاده از «لباس تحقیر آمیز زندان به هنگام ملاقات و اعزام به مراکز درمانی و قضایی» است که «موجب تحقیر روحی زندانی و تحقیر وی در برابر بستگان‌اش می شود.»

لاریجانی

سهیل عربی فساد در قوه قضاییه خلافت اسلامی! را نیز به چالش می‌کشد و یادآور می‌شود که «رشوه گرفتن مسئولان قوه قضاییه از زندانیان که بالاخص در زمان ریاست لاریجانی بسیار متداول شده است.»

نمایش در اوین

در نمایشی که خلافت اسلامی! در بازدید برخی سفرای اروپایی از اوین در نیمه تیر ۹۶ ترتیب داده بود، آنجا را محیطی نشان داده بود که در آن اشتغال وجود دارد، [بازدید سفرا از اوین؛ اشتغال! به همراه آواز!] اما موضوع هنگامی مضحک می‌شود که به یاد بیاوریم در جامعه یکی از ابرچالش‌ها بیکاری است.

بیگاری

سهیل عربی از بیگاری کشیدن از زندانیان در زندان می‌نویسد، او بند هفت و هشت زندان اوین را «اردوگاه کار اجباری» توصیف می‌کند که در آن «از زندانیان به جای پرسنل انتظامات، بهداری و آشپزخانه» بدون پرداخت مزد و «برخلاف آیین نامه زندان‌ها» کار کشیده می‌شود.

سهم زندانیان

با این همه سهم زندانیان «کف خوابی» و خرید «اجناس چند برابر قیمت تعیین شده، بازرسی‌های همراه با خشونت و ده ها مورد تخلف و نقض حقوق بشر» است که «فریاد رسی» نمی‌یابد.

شهروند خبرنگار

سهیل عربی انگیزه خود را از انتخاب نقش شهروند خبرنگار، کنترل «اکثر رسانه‌ها» توسط دو جناح خلافت اسلامی! عنوان کرده «که در سانسورگری و محافظه کاری با یکدیگر رقابت داشتند.» و در هنگامه‌ای که «عده‌ای مزد می‌گرفتند تا بی‌سوادی و خرافات را ترویج دهند و فریبمان دهند، تصمیم گرفتم یک شهروند خبرنگار مستقل باشم تا بتوانم تمام حقیقت را بدون روتوش و سانسور انعکاس دهم.»

علیه خلیفه

سهیل عربی تصریح کرد که «حاکم باشی و دربارش اما از اینکه ما حقایق را بفهمیم و بفهمانیم هراس بیش از حد تصوری داشتند.
آنها ما را با افسانه‌ها و خرافات سرگرم می‌کنند و خوش دارند که در خواب باشیم تا با خاطری آسوده مال و سرزمینمان را غارت کنند.»

بیداری به مثابه رهایی

سهیل عربی هرچند تجربه کرده است که خلیفه و یارانش «به طرز وحشیانه‌ای شهروند خبرنگاران را سرکوب می کنند.» و هر چند تصریح می‌کند که «امروز ۱۵۰۰ روز از محکومیت به حبس یا بهتر بگویم مرگ قطره چکانی‌ام را سپری کردم.» اما عمیقا به این باور رسیده است که «بیداری به مثابه رهایی از شر مستبدین است».

راه رسیدن به آزادی و برابری

او پیشتر در نامه‌اش در ستایش غلامرضا خسروی نوشته بود: «من آنارکو سندیکالیست و او هوادار سازمان مجاهدین خلق بود. اما علیرغم اختلاف عقاید هر دوی ما بر سر یک نکته توافق داشتیم که برای رسیدن به آزادی و برابری؛ راهی جز براندازی حکومت فاشیستی نداریم.»

در توئیتر با نام @ bahareazady  مطالب مارا  دنبال کنید متشکریم