28 صفر سالروز شهادت امام حسن مجبتي (ع) دومين امام شيعيان ورحلت حضرت محمد ع
مروري كوتاه بر زندگي امام حسن مجبتي (ع) دومين امام شيعيان
امام حسن مجتبي (ع) دومين امام شيعيان، در سال سوم هجري
متولد شد. او فرزند بزرگ علي و فاطمه بود و در دامان آنها پرورش يافت. اوتا 7 سالگي
از سرپرستي و آموزش مستقيم پيامبر برخوردار بود و اين تأثير تعيين‌كننده‌يي در شخصيت
امام حسن داشت. پيامبر درباره امام حسن گفته بود كه «حسن در خلق و خوي از همه كس به
من شبيه‌تر است».
حضرت حسن پس از شهادت امام علي، در 21 رمضان سال 40 هجري، يعني
زماني كه 37 ساله بود به امامت و خلافت رسيد. و اين درحالي بود كه معاويه مظهر اشرافيت
منحط اموي كه برتمامي مناطق شام (سوريه امروزي) حكومت مي كرد، از فرصت شهادت حضرت علي
بهره جسته و آماده بلعيدن تمامي جهان اسلام شد. به اين ترتيب دوران خلافت كوتاه امام
حسن كه فقط 6 ماه بطول انجاميد و نيز دوران 10 ساله پس از آن تا هنگام شهادت حضرت،
مصادف با مرحله بسيار حساسي از جنبش و مبارزه با دشمني بود كه به نام اسلام حكومت مي
كرد و تيشه به ريشه توحيد و اسلام مي زد. در اين دوران امام از سويي بايستي با معاويه
پنجه نرم مي‌كرد و ازسوي ديگر بايستي با انحرافاتي كه در اذهان توده ها ايجاد شده بود
مبارزه مي نمود و آنها را اصلاح مي‌كرد.
معاويه با اعزام جاسوس به همه جا درصدد ترور امام بر آمد و مي‌خواست
وانمود كند كه امام توسط ياران خودش ترورشده است تا بدبينيها را هرچه بيشتر كند. و
ازسوي ديگر با تهديد وتطميع به خريدن و يا منزوي كردن سرداران سپاه امام حسن پرداخت.
در اين ميان ياران سست عنصر و عافيت‌جو متزلزل شده و به امام خيانت مي كردند. قشريون
مرتجع نيز فرياد كافر شدن امام حسن را همانند پدرش علي سر دادند و آشوبهاي زيادي به
راه انداختند كه تماماً به نفع معاويه تمام مي شد. سپس عوامل نفوذي معاويه به منظور
از هم پاشاندن قواي امام حسن شايعه صلح آن حضرت با معاويه را برسر زبانها انداختند
و همزمان به خيمه امام حسن حمله بردند. چندين طرح حمله و ترور ديگر نيز دراين مدت كشف
شد. امام حسن ناگزير با ياراني اندك به مدائن رفته، مردم را به جهاد فرا خواند ولي
جز اندكي اجابت نكردند. همه چيز درحال تباه شدن وشقه شدن بود. درچنين شرايطي امام حسن
ناگزير از صلحي موقت با معاويه شد.
درايت سياسي امام حسن وماجراي صلح
هدف امام حسن از صلح با معاويه تبديل شكستهاي نظامي به پيروزي
و غالب شدن بر صحنه بود. درصلحنامه، معاويه متعهد شد كه پس از خود
وليعهدي تعيين نكند وحكومت پس از خود را متعلق به امام حسن بداند وهم چنين شيعيان
آل علي از آزار ودشنام درامان باشند و لعن ودشنام به امام علي كه به دستور معاويه
انجام مي شد، متوقف شود ومتقابلا امام حسن هم معاويه را اميرالمومنين خطاب نكند.
لازم به يادآوري است كه معاويه طي دهها سال، تبليغات سوء ودجالگرانه‌يي ازتمامي
كانالهاي تبليغاتي عليه حضرت علي كرده و اورا به عنوان يك كافر وخارجي معرفي كرده
بود. به طوري كه وقتي خبرشهادت علي درمحراب نماز درهمه جا پخش شد، خيليها مي
گفتند مگر علي نماز هم مي خواند!
درآن شرايط امضاي اين موافقتنامه، پيروزي سياسي وايدئولويك بزرگي براي
اسلام انقلابي بود. صلح امام حسن به واقع شاهكاري بي مانند بود كه هم دشمن مكار را
رسوا كرد وهم راه را براي حماسه جاودان عاشورا بازوهموارنمود. برادر مسعود در مورد صلح امام حسن گفته است «پيوسته بايد به
خاطر داشت كه بكار بردن كلمه صلح درمورد امام حسن مجازي است. زيرا هم چنان كه اشاره
كرديم مفاد صلح همگي دستاوردهاي مهمي بودند كه حفظ و استمرار جنبش را به درجات و اشكالي
تضمين مي كردند و به راستي كه بايستي اذعان كرد كه امام حسن با پيمان صلح خود برتري
درايت و ذكاوت سياسي خود را به بهترين وجه ممكن بر معاويه نشان داد».
معاويه پيمان صلح را زير پا مي گذارد
معاويه بعد از امضاي پيمان
صلح متوجه مي شود كه چقدر باخته است. لذا
حين حركت به سمت كوفه، درنخيله مفاد قرارداد را ملغي اعلام كرد وگفت من اين
قرارداد را زير پا مي گذارم وبدين صورت يك
بار ديگر چهره اش نزد توده ها برملا مي
شود. با اين وجود رفتار وقضاوت دسته يي از ياران نيمه راه با امام حسن ونيز رفتار
قشريون خوارج با او يكي از دردناكترين صفحات تاريخ اسلام وتشيع را تشكيل مي دهد. به
هرحال امام حسن قاطعانه دربرابر اين سمپاشيها مي ايستد وسرانجام برغم همه توطئه ها
ونيز لجن پراكنيهاي ارتجاعي درباره امام حسن، سيماي پاكباز وانقلابي و موحد امام
به عنوان راهبري پاكباز ، هوشيار ، اصولي وذيصلاح كه توانست شكست نظامي جنبش را به
پيروزي بقا واستمرارآن بدل نمايد همواره برتارك تاريخ تشيع واسلام انقلابي درخشيد
وهم چنان مي درخشد.
پس ازقرارداد صلح، امام حسن 8 سال عليه حكومت اموي افشاگري كرد به طوري
كه بذرهاي افشانده شده توسط او زمينه را
براي قيام سرخ حسيني فراهم كرد.
سرانجام امام حسن (ع) در 28صفر سال 50 هجري در سن 47 سالگي
به دستور معاويه توسط همسرش «جعده» مسموم شد و به شهادت رسيد.
در توئیتر با نام @ bahareazady مطالب مارا دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر