شورای محترم حقوق‌بشر سازمان ملل‌متحد
امروزشنبه٢٢ اسفند ٩٤ مطابق با دوازدهم مارچ ٢٠١٦ بار دیگر باتون
به دستان سراپا سیاه پوش، به بند چهار زندان گوهردشت هجوم آورده و تعدادی از زندانیان
را از جمله آقایان؛ ایرج حاتمی، فرید آزموده، و بهزاد ترحمی (که پیشتر هشدار داده بودیم)
که گزارشاتی از نقض حقوق‌بشر و به‌طور خاص نقض اولیه‌ترین حقوق خودشان را (از جمله
دادرسی ناعادلانه و حتی عدم احتساب چند سال از مدت زندانشان) به افکار عمومی رسانده
بودند و به‌ویژه به‌خاطر این‌که در چند روز اخیر از فعالیت شورای حقوق‌بشر و شخص گزارشگر
ویژه و همین‌طور ضرورت نظارت دقیق ایشان، حمایت کرده بودند، را با ضرب و شتم و اهانت
و لشگرکشی گارد حفاظت زندان (که همه چهره‌ها با ماسک سیاه پوشیده شده بود)... . از
بند خارج و هر کدام را حتی بر خلاف قانون تفکیک جرایم خودشان... ! به بندهای مختلف
زندانیان عادی منتقل کردند، بدون این‌که حتی اجازه دهند اولیه‌ترین وسایل از جمله داروهای
ضروریشان را به همراه ببرند... این نقاب پوشان سیاه جامه که به ادعای بزرگترین دروغگو
و شارلاتان مدعی حقوق‌بشر، محمد جواد لاریجانی، در این’ دموکراتیک‌ترین کشور’ ...
! با باتون و نقاب به بند زندانیان سیاسی حمله کرده بودند... . کینه‌شان در وحله اول،
حمایت قاطع زندانیان از اقدامات شورای حقوق‌بشر و نظارت مستمر ان توسط جناب احمد شهید
و در وحله دوم تفتیش و تجسس شدید کشف اصلی‌ترین’آلت جرم و جنایت’یعنی گوشی موبایل’بود
و متأسفانه در این تهاجم به قول آنها پیروزمندانه’چند دستگاه موبایلی را که زندانیان
به‌طور مخفیانه و بعضاً با ٣٠ برابر قیمت اصلی (جهت تصریح: قیمت یک گوشی قدیمی نوکیا
در بیرون حداکثر ٧٠ دلار است و در زندان١١٠٠دلار) تهیه می‌کنند و علاوه بر پول، رفتن
به سلول انفرادی و تبعید (نمونه اخیر؛ آقای میثاق یزدان‌نژاد ٤ ماه انفرادی و تبعید
به سمنان) را هم به جان می‌خرند، تا دنیا را از ’رفتارهای غیرانسانی داخل زندانها
’ مطلع کنند، کشف و مصادره گردید تا در این ’دموکراسی لاریجانی-روحانی’صدای کسی از
دیوارهای زندان عبور نکند لذا کاملاً طبیعی است که زندانیان هم همانند جانشان باید
از گوشیهایشان حفاظت و اگر هم کشف و مصادره گردید درصدد تهیه مجدد برآیند چرا که این
اصلی‌ترین وسیله حفاظت و دفاع مشروع از خودشان است اگر چه در اعلامیه جهانی حقوق‌بشر،
بر آن تصریح نشده باشد...، لذا همان‌طور که پیشتر هم گفته‌ایم برخی چیزها ممکن است
برای فعالان و یا نهادهای حقوق‌بشری تنها یک فعالیت حقوقی، یا کاری اداری و حتی کنشی
اخلاقی تلقی شود ولی در زندانهای ایران این مسائل اموری به‌غایت حیاتی و تنها وسیله
دفاع و صیانت از خود است، در آخر ضمن قدردانی از اقدامات شورای حقوق‌بشر و تأکید بر
ضرورت نظارت شدیدتر و دقیق‌تر بر نقض حقوق زندانیان در ایران، نگرانیمان را از وضعیت
هم بندیهایمان که امروز به بندهای عادی منتقل گردیدند به اطلاع میرسانیم و خواستار
پیگیری وضعیت آنها هستیم.
با تشکر، زندانیان بند ٤ رجایی شهر
٢٢/اسفند/١٣٩٤
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر